De forten van Kerkyra

Vandaag zijn we bewust naar Kerkyra gegaan. We werden er zelfs met de auto naartoe gebracht tot aan de ingang van het Venetiaanse fort dat we wilden bezoeken. Het was een echte ruïne, maar de delen die je moest beklimmen waren nog in goede staat en anders gerestaureerd. In andere ruimten stond nog aardewerk uit de 17e eeuw en nieuwer. Na een behoorlijke klim stonden we helemaal op de top. Daar heb ik een hoop foto’s gemaakt en Jeffrey bewonderde de schietgaten. Een verdieping lager was er een bar (met veel te duur drinken) waar we iets verfrissends gekocht hebben want het was nogal warm, en na een flinke klim krijg je het alleen nog maar warmer. Ze hadden daar ook een aantal loungebanken neergezet met uitzicht over de zee en de stad. Wel jammer dat ze allemaal pal in de zon stonden dus deden wij het maar met het ene metalen bankje dat in de schaduw stond.
Tussen de middag zijn we een terras opgesleurd waar we een grote fles water en een tosti hebben genuttigd. We hebben niks achtergelaten voor de horde duiven die er niet bang voor was om op het tafeltje naast je te springen en daar de restjes op te eten.
Na de het nieuwe fort gezien te hebben konden we er niet omheen om ook een kijkje bij het oude te nemen. We kwamen binnen als studenten (whoehoe, 2x 1,- korting!) Maar het gebouw zag er aan de buitenkant indrukwekkender uit. Een groot deel was niet gewoon gerestaureerd maar ze hadden er gewoon nieuw uitziende gebouwen in gezet met niet het fatsoen om tenminste dezelfde soort steen te gebruiken. Een aantal delen waren nog wel in de originele staat en we hebben de talloze trappen beklommen om bovenop de berg te komen. Onder een hoop gesteun, gehijg en het koor van een soort van hele luide krekels (Cicaden volgens Jeffrey) kwamen we boven aan. Het uitzicht was wel prachtig. Je kon zowat de hele stad zien en zelfs in de zee zien welke stukken diep en welke ondiep waren.
Toen we het oude fort uit waren gekomen was het een uur of 3 geworden en Jeffrey wilde die overige 1,5 uur in het Byzantijns museum doorbrengen voordat we rond 5 opgehaald zouden worden. We vonden het vrij gemakkelijk, het probleem was alleen dat het om 3 uur al sloot. Siëstatijd denken we, al is dat niet bepaald Grieks… Dus hebben we de rest van de tijd maar op een terrasje doorgebracht… Slecht terras, meestal komen de obers op je afspringen als je gaat zitten. Nu moesten we tenminste 10 minuten wachten voordat we onze milkshake konden bestellen en ons volgende drankje kregen we pas 3 kwartier later. Deze gast kon naar zijn fooi fluiten. Tegen de tijd dat we (zonder zelf op te staan) om de rekening konden vragen kregen we al bericht dat we opgehaald zouden worden. Ze kwamen echter pas een half uur later aankakken. Ach, we konden nog uitgebreid gaan zwemmen want Dimphie wilde eerst haar boek uithebben voordat ze aan tafel wilde. Paella is sowieso niet mijn favoriete gerecht. Ik heb alle garnalen en mosselen dan ook lekker bij Jeff op zijn bord geschoven.