Albanië

6.30 Nederlandse tijd en mijn wekker loopt af. Dat is 7.30 in Griekenland en weer 6.30 in Albanië. We staan netjes om 8.20 bij de halte waar we met de reisleidster af hebben gesproken. 5 minuten later komen Laura en Veikko ook bij ons staan. Zij gaan de eilandentour doen.
Op het afgesproken tijdstip komt er een bus aangereden en stopt voor onze neus. Jeffrey vraagt nog even voor de zekerheid of deze naar Albanië gaat en stapt naar binnen. Het zal wel goed zijn dan.

Jeffrey heeft een voorgevoel dat we niet goed zitten, en inderdaad. We rijden de haven voorbij en de tourgids heeft het opeens over het paleis van Sisi. Crap… Er zit niks anders op dan naar voren te lopen en de situatie uit te leggen. Gelukkig zijn we net bij het volgende punt aangekomen waar een klein busje op ons wacht. Deze zal ons naar de haven brengen.
Onderweg krijg ik een telefoontje van Dimphie. Laura en Veikko hebben intussen door dat wij in hun bus zitten. Het blijkt later dat hun trip naar donderdag verplaatst zal worden. Niks aan de hand, toch?...
Alles komt goed en onze privéchauffeur gaat in de haven nog zelfs voor ons na of we nu wel goed zitten. Service. We komen aan boord (men kijkt nauwelijks naar ons paspoort) en blijken opeens nog 10,- p.p. havengeld te moeten betalen. Was dat niet inbegrepen in de prijs dan? Eind goed al goed en we kunnen eindelijk gaan zitten.
Het is anderhalf uur varen naar Albanië en toen we eenmaal waren aangekomen konden we meteen een tourbus in met “de beste chauffeur van Sarande”.
Eerst worden we bij een restaurantje gedropt waar we eigenlijk verplicht zijn om iets te drinken te kopen. Jeffrey heeft andere plannen en gaat een Albanese vlag kopen bij een vrouwtje langs de weg. Iedereen accepteert euro’s. Wel handig, maar je betaalt een stuk meer.
Nadat we toch maar een sprite hebben gedronken en naar de wc waren geweest ( de wc-deur had een enorm raam! O.o) reden we verder naar Butrint. Daar hebben we ongeveer twee uur rondgewandeld onder begeleiding van een Engelstalige gids. Hij sprak alleen wartaal en hele andere dingen die op de bordjes bij de ruines stonden. Wel mooie ruines. Jammer dat de kerel van 82 niet alle trapjes kon beklimmen om alles te zien. En al helemaal jammer dat zijn vrouw ons dat allemaal duidelijk moest maken.
Na Butrint gaan we weer terug naar het restaurant en mogen aanschuiven bij het simpele buffet. Later mogen we nog even in de stad rondlopen. We probeerden nog geld op te nemen, maar hoewel iedereen graag euro’s aanneemt kun je ze nergens ophalen. Jeffrey neemt dan maar 500 lek op. Een euro of 4. Daarvoor hebben we toch nog 2 flesjes drinken, en een pakje drinken kunnen kopen en nu hebben we nog steeds 200,- over. Voor 8 euro heeft Jeffrey nog een Brandysetje gekocht met hele grappige glaasjes.
Rond 5 was het weer tijd om terug naar de bus te gaan en we reden terug naar de haven. De terugweg hebben we in 1 uur gedaan.
Thuis hebben we vleesaardappelsgroenten gegeten en ons voorbereid op een hele boze Laura (Jeff ging baantjes trekken en ik de vaat afdrogen). Uiteindelijk viel het wel mee. Maar naar Albanië kun je beter op je eigen houtje gaan. Scheelt een hoop geld en ellende.