Is dit Nederland?

In eerste instantie lijken we nog inn Nederland te zijn na onze vliegreis van twee uur. Bij ons ziet het er hetzelfde uit na een strenge winter: De bomen zijn kaal, het gras is geel en het landschap is nagenoeg plat; het is fris, maar niet kouder dan toen we vanochtend op de bus wachtten bij de Nobelaer, toen onze adem duidelijke sporen achterliet in de lucht.

Als we in de bus van Riga naar Siauliai zitten manifesteren zich de subtiele verschillen: de weg is eerst glad, maar zodra we de hoofdstad achter ons hebben gelaten, zitten er zulke grote gaten in de weg dat de chauffeur in het midden van de weg gaat rijden om het ergste te vermijden. En wij vroegen ons af waarom deze Letten zo'n asociaal rijgedrag vertoonden. Een voordeel is wel dat het water dat zich tussen de twee lagen van het dubbelglas heeft genesteld, vrolijk heen en weer klotst: ons persoonlijk bus-aquariumpje.

Eenmaal aangekomen in Litouwen werd de weg wel beter, maar inmiddels was het zo donker geworden dat we nauwelijks wat van het landschap konden zien. Wegverlichting is ook absent.
Rond hallf acht lokale tijd stopten we voor de Petrus-Paulus Kathedraal, precies tegenover was het jeugdhotel. Helaas geen room with a view, het voordeel is dat aan de kant van de parkeerplaats geen auto's langsrijden.

In de stad was het ook opvallend rustig toen we naar restaurant Havana liepen voor ons avondeten. Als voorgerecht stond er een bord met mozzarella en tomaat klaar en als hoofdgerecht kregen we gegrilde kip, megawedges en roerbakgroenten met een lekker sausje. We dachten nog een toetje te krijgen, maar schijnbaar zijn Litouwers heel gezond, dus de mensen die volwassen werden geschat kregen een kop koffie of thee. Ciska en ik kregen dus wel, maar de jongens boven de 20 kregen samen met de kinderen een soort vruchtenthee met stukjes fruit erin. Eenmaal teruggekomen in het hostel hebben we met de lakens geworsteld en konden we in de gezamenlijke ruimte nog wat drinken en snoepen. Wij claimden de bank en Trimitas mocht op de grond zitten om de kiddietable heen... terwijl er aan de "volwassen" tafel met een muzieknoten-boxershort werd gespeeld. Rond 11 was het welletjes en gingen we naar bed