Siauliai, De stad van de zon in het land van regen

Ik werd vanochtend al om half 7 wakker. Mijn wekker stond om 7 uur want je weet niet hoe druk het in de douches gaat zijn en hoeveel andere mensen er op jouw verdieping zitten die hetzelfde idee hebben. Maar het was om half 7 al volledig licht en ik werd op een natuurlijke manier wakker.
Gezien ik toch niet meer kon slapen liep ik de volledig lege doucheruimte binnen en nam een douche. Toen ik terugkwam naar de slaapkamer was iedereen al wakker en hebben we onze tassen gepakt en wat gekletst en gelezen. Om 9 uur hebben we ontbeten bij Havana: een paar schijfjes tomaat, komkommer en blok cake… nee, een blok omelet. Daar zaten zeker drie eieren in!

Om 10 uur waren we bij de muziekschool waar ze niet eens de moeite hadden genomen om het licht aan te doen in de gang. Maar toen we de trap opgeklommen waren werden we opgewacht door het welkomstcomité: een drumtrio met lichtgevende drumstokjes, awesome!
Er was een welkomstwoordje van de directeur van de 1e muziekschool: Vygintas, die een hoop van ons programma binnen de stad heeft geregeld en die door onze begeleiders Vigas werd genoemd. We hebben daarna een uurtje geoefend en toen was het weer tijd voor lunch. Een warme maaltijd: groentesoep en als hoofdgerecht aardappels, schnitzel (gepaneerd met ei, uiteraard) en rauwkost.

Na het eten liepen we naar een andere school: het progymnasium voor kinderen van 7 tot 16 jaar die bijna allemaal zo’n beetje acht uur muziekles hebben in een week. Ze waren heel enthousiast, maar bij Drowsy Maggie klapten ze zo snel dat we het tempo niet bij konden houden en het bijna een chaos was geworden, ware het niet voor Trimitas, die het goede tempo mee begonnen te klappen, en zo de rest van het publiek mee kreeg. Er was een bedankwoordje en om precies 15.00 ging er een bel en stormden alle kinderen de zaal uit, school’s out! Nou, dan maar geen toegift.

We liepen terug naar de eerste muziekschool en hebben daar geoefend met Dariaus Daknys (geweldige naam) en zijn groepje kankles (soort miniharp) en birbine (klarinet-met-koehoorn-achtig-iets)-spelers. Trimitas en wij deden allebei een nummer met de Litouwse groep en met z’n allen deden we Kalvelis. Rond 16.45 waren we klaar en gezien we pas om 18.00 bij de galerij moesten zijn hadden we drie kwartier voor onszelf voordat we er samen naartoe zouden lopen. Met de Wereldbende hebben we wat geld opgehaald en het uitgegeven aan eten en drinken. Het was ongeveer 20min lopen naar de galerij en daar moesten we nog drie kwartier staan om aan te horen hoe Pieter en Emily de hemel in werden geprezen voor hun fotografie… in het Litouws. Er stond wel een tolk bij, maar zij praatte voornamelijk tegen die twee, terwijl er nog meer Nederlanders in de zaal stonden die wilden horen wat er gezegd werd.
Naderhand kregen we een drankje en een koekje zodat we het uit konden houden tot het avondeten, want onze vermoeide voetjes kwamen pas om 19.40 bij Havana aan. Deze keer zaten we in de hoofdruimte met tafeltjes voor vier, in plaats van een lange tafel. We kregen een salade en spareribs, (die van mij had niet eens botten, des te handiger) met aardappels en dat smerige vruchtenwater.

we kregen thee als toetje en ik besloot samen met de jongens – mijn mede 20-plussers – nog een fles wijn en wat zoutjes te halen voor de avond. Op onze kamer hebben we met z’n allen hints gespeeld met liedjes en personen van de reis. De dillechips die we uitgekozen hadden was echter zo smerig dat we het zakje van 200 gram niet op kregen met acht personen. Gezien het toch een behoorlijk intensieve dag was en er nog meer zouden volgen gingen we rond 11 uur naar bed. De wijn was toch op.