Auf nach Nymphenburg
Blijf op de hoogte en volg Sanne
23 Mei 2017 | Duitsland, München
Vandaag stonden we op on gemakje op. Het plan was om 's ochtends de free walking tour bij te wonen en 's middags naar paleis Nymphenburg te gaan.
We waren al redelijk vroeg op, dus lazen we nog wat op de kamer. Wifi deed het helaas nog steeds niet en bij de receptie konden ze er ook niks aan doen. Gewoon maar afwachten dus. Rond half 10 vertrokken we en namen we de sprinter naar Marienplatz. Toen we daar tien minuten later aan kwamen stonden er al mensen van Sandeman tours kaartjes uit te delen en toeristen te vergaren. We namen een kaartje en gingen nog wat op het terras zitten. Niet midden op het plein, dat was ontzettend duur.
Ook niet de volgende, daar zat iedereen in het ochtendzonnetje en was men onderbezet, dus liepen we naar het stuk terras daarnaast, waar de zon net om de hoek kwam gluren.
We namen wat te drinken en een pretzel en om 10:45 was het tijd voor de tour. We werden ingedeeld per nummer op ons kaartje en iedereen onder nr 47 kwam bij Aileen terecht. Een Engelse dame die geen idee had hoe ze Duitse namen uitsprak en meer dan eens dacht ik namen uit Game of Thrones (Meereen-platze, Harrenhalle) te horen. Ze kon daarentegen wel veel en boeiend vertellen met af en toe een grapje, dus we hebben ons wel vermaakt.
We begonnen op het Marienplatze, waar we naar het glockenspiel hebben gekeken, verder liepen we naar de Altekirche en de Frauenkirche, waar we nog even binnen zijn geweest. Vervolgens kwamen we bij een Michael Jackson memorial, dat daar sinds zijn dood in 2009 nog steeds onderhouden werd. We liepen over het Odeonsplatze naar de Englisher Garten, waar de tour ophield. Vanuit hier zijn we zelf verder gelopen richting de biergarten die in het midden van de tuinen lag. Daar was een soort van lopend buffet, waar je van alles en nogwat kon halen, om het in op de bankjes op te eten. Menig man had er een literpul bier bij. Het was immers het enige aan bier dat geschonken werd. Ik had weer een halve literpul van die citroenlimonade die ik zo lekker vond gisteren.
Het was inmiddels al bijna half drie en Nymphenburg zou maar tot zeven uur open zijn, dus teruglopen door het park kostte teveel tijd. Onze OV-kaartjes waren toch voor alle soorten vervoer geldig, dus pakten we de bus naar Laim, om vanaf daar naar het paleis te lopen.
Google maps was het echter niet eens met de bordjes, die zeiden dat we nog 1.8km moesten lopen om er te komen. De tuinen van Nymphenburg lagen inderdaad links, terwijl het bordje naar rechts wees. Er was alleen een klein probleempje: het was volledig omheind en de enige ingang was via het paleis zelf. Een kilometertje of 2 verder kwamen we bij de minder toeristische ingang van het Nymphenburg.
We liepen door naar de tuinen, waarvan de opstelling wel erg op die van Schloss Shönbrunn deed denken. Helaas begon het een beetje te regenen en we schuilden onder een grote wilg tot het bijna ophield. We kochten toch maar een kaartje om naar binnen te gaan, gezien we het weer niet vertrouwden en het nog te vroeg was om te gaan eten.
Toen we het wel gezien hadden liepen we terug naar Laim, dat opeens een stuk dichtbij was nu we gewoon via de hoofdweg liepen en namen we de bus en metro naar een wat minder toeristisch stuk Munchen, waar Jeffrey jaren geleden met vrienden bij een ander Bruahaus had gegeten.
Het was daar inderdaad een stuk minder druk en de ober had daadwerkelijk tijd voor ons. We bestelden meteen ons toetje erbij (we never learn) want er stond bij dat er extra bereidingstijd nodig was voor de tweepersoons- blauwe bessenpannenkoek. Natuurlijk was de hoofdmaaltijd weer veel te veel, maar je hebt altijd plek voor een toetje, toch?
Toen bleek de tweepersoons-pannenkoek genoeg te zijn voor vier en hoewel het erg lekker was kostte het moeite om het op te krijgen. Ook kreeg je er blauwe lippen en tanden van.
Na het eten liepen we een beetje rond om het eten te laten zakken en toen kon er wel weer een cocktail bij. Jeff had een cocktailbar uitgekozen met schappelijke prijsjes, alleen deed zijn navigatie weer raar en moesten we alsnog drie keer dezelfde weg oversteken om er te komen. Binnen was het benauwd, maar gelukkig gingen er een aantal mensen buiten weg, dus konden we verkassen voordat onze drankjes er waren. Buiten was het precies de goede temperatuur. Het was tien uur geweest toen we terug gingen naar het hotel. De volgende ochtend moesten we toch een beetje op tijd op.
We waren al redelijk vroeg op, dus lazen we nog wat op de kamer. Wifi deed het helaas nog steeds niet en bij de receptie konden ze er ook niks aan doen. Gewoon maar afwachten dus. Rond half 10 vertrokken we en namen we de sprinter naar Marienplatz. Toen we daar tien minuten later aan kwamen stonden er al mensen van Sandeman tours kaartjes uit te delen en toeristen te vergaren. We namen een kaartje en gingen nog wat op het terras zitten. Niet midden op het plein, dat was ontzettend duur.
Ook niet de volgende, daar zat iedereen in het ochtendzonnetje en was men onderbezet, dus liepen we naar het stuk terras daarnaast, waar de zon net om de hoek kwam gluren.
We namen wat te drinken en een pretzel en om 10:45 was het tijd voor de tour. We werden ingedeeld per nummer op ons kaartje en iedereen onder nr 47 kwam bij Aileen terecht. Een Engelse dame die geen idee had hoe ze Duitse namen uitsprak en meer dan eens dacht ik namen uit Game of Thrones (Meereen-platze, Harrenhalle) te horen. Ze kon daarentegen wel veel en boeiend vertellen met af en toe een grapje, dus we hebben ons wel vermaakt.
We begonnen op het Marienplatze, waar we naar het glockenspiel hebben gekeken, verder liepen we naar de Altekirche en de Frauenkirche, waar we nog even binnen zijn geweest. Vervolgens kwamen we bij een Michael Jackson memorial, dat daar sinds zijn dood in 2009 nog steeds onderhouden werd. We liepen over het Odeonsplatze naar de Englisher Garten, waar de tour ophield. Vanuit hier zijn we zelf verder gelopen richting de biergarten die in het midden van de tuinen lag. Daar was een soort van lopend buffet, waar je van alles en nogwat kon halen, om het in op de bankjes op te eten. Menig man had er een literpul bier bij. Het was immers het enige aan bier dat geschonken werd. Ik had weer een halve literpul van die citroenlimonade die ik zo lekker vond gisteren.
Het was inmiddels al bijna half drie en Nymphenburg zou maar tot zeven uur open zijn, dus teruglopen door het park kostte teveel tijd. Onze OV-kaartjes waren toch voor alle soorten vervoer geldig, dus pakten we de bus naar Laim, om vanaf daar naar het paleis te lopen.
Google maps was het echter niet eens met de bordjes, die zeiden dat we nog 1.8km moesten lopen om er te komen. De tuinen van Nymphenburg lagen inderdaad links, terwijl het bordje naar rechts wees. Er was alleen een klein probleempje: het was volledig omheind en de enige ingang was via het paleis zelf. Een kilometertje of 2 verder kwamen we bij de minder toeristische ingang van het Nymphenburg.
We liepen door naar de tuinen, waarvan de opstelling wel erg op die van Schloss Shönbrunn deed denken. Helaas begon het een beetje te regenen en we schuilden onder een grote wilg tot het bijna ophield. We kochten toch maar een kaartje om naar binnen te gaan, gezien we het weer niet vertrouwden en het nog te vroeg was om te gaan eten.
Toen we het wel gezien hadden liepen we terug naar Laim, dat opeens een stuk dichtbij was nu we gewoon via de hoofdweg liepen en namen we de bus en metro naar een wat minder toeristisch stuk Munchen, waar Jeffrey jaren geleden met vrienden bij een ander Bruahaus had gegeten.
Het was daar inderdaad een stuk minder druk en de ober had daadwerkelijk tijd voor ons. We bestelden meteen ons toetje erbij (we never learn) want er stond bij dat er extra bereidingstijd nodig was voor de tweepersoons- blauwe bessenpannenkoek. Natuurlijk was de hoofdmaaltijd weer veel te veel, maar je hebt altijd plek voor een toetje, toch?
Toen bleek de tweepersoons-pannenkoek genoeg te zijn voor vier en hoewel het erg lekker was kostte het moeite om het op te krijgen. Ook kreeg je er blauwe lippen en tanden van.
Na het eten liepen we een beetje rond om het eten te laten zakken en toen kon er wel weer een cocktail bij. Jeff had een cocktailbar uitgekozen met schappelijke prijsjes, alleen deed zijn navigatie weer raar en moesten we alsnog drie keer dezelfde weg oversteken om er te komen. Binnen was het benauwd, maar gelukkig gingen er een aantal mensen buiten weg, dus konden we verkassen voordat onze drankjes er waren. Buiten was het precies de goede temperatuur. Het was tien uur geweest toen we terug gingen naar het hotel. De volgende ochtend moesten we toch een beetje op tijd op.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
