Bratislava - Zakopane

Er stond helemaal niks op het programma vandaag. Zolang we maar een beetje op tijd (lees: voor het avondeten) in Zakopane aan zouden komen was het goed.
We hoefden pas om 12:00 uit te checken in het hotel dus er was tijd genoeg om uit te slapen en uitgebreid te ontbijten. Er was deze keer vis... en frietjes, naast de witte bonen en gegrilde groenten. Niet echt ontbijtmateriaal als je het mij vraagt, maar de Britten naast ons waren er schijnbaar wel blij mee. Ik had Jeffrey beloofd om na het ontbijt nog een keertje mee te gaan zwemmen. De hele spa was voor ons alleen. Er was nog één andere vrouw toen wij alweer bijna weg moesten en die ging naar de sauna terwijl wij badderden.
We douchten en droogden ons af en pakten onze spullen in, waarbij we nog door de schoonmaaksters werden gestoord, die schijnbaar het bordje "privacy please" niet goed had gelezen. Ze kwamen niet binnen, misschien mede omdat Jeffrey net op de wc een grote aan het draaien was voordat we weg gingen.
We checkten uit en stapten een erg warme auto binnen. Volgens de thermometer was het in de zon al 30 graden. Ook bleef de telefoonhouder voor de navigatie niet goed hangen. Voordat we Bratislava goed en wel uit waren kwam het hele ding van het raam af en moest ik 'm vasthouden tot we op de snelweg waren.
Daar moesten we 194km rechtdoor, dus besloten we alles voorlopig maar even op te bergen tot onze pauze.
Vlak nadat we de snelweg af waren en door moesten over provinciale wegen stopten we bij een wegrestaurant waar ze geen woord Engels spraken, maar wel erg goedkoop eten serveerden. Jeffrey waagde het op een soort paprikás csirke (serieus, de vierde binnen twee weken?) en ik zag pancakes staan. De laatste moest nog even bereid worden en bleek meer een toetje te zijn dan een fatsoenlijke maaltijd. Wel erg lekker.
Jeffrey besloot het lot van zijn moeders auto in zijn eigen handen te houden op de smalle bergweggetjes en wilde zo ver mogelijk komen voordat het dreigende noodweer los zou barsten. Dit gebeurde nog geen tien minuten later. Het water kwam met bakken uit de lucht en vaagde de wegmarkering (indien beschikbaar) volledig weg. Een aantal bestuurders vond het een goed idee om maar even langs de rand van de weg te gaan staan.
Gelukkig hield het snel op en het zonnetje brak weer door de wolken. Tegen de tijd dat we Zakopane binnen reden was het alweer mooi weer. De temperatuur was wel als een baksteen van 27,5 naar 17,5 gezakt na de regenbui. Dan hebben we onze lange mouwen in ieder geval niet voor niks mee genomen.

Het was niet moeilijk om het hotel te vinden, deze konden we vanaf de hoofdweg zien. Het probleem was dat het gebied iets toeristischer was dan we hadden gedacht en alle parkeerplekken in de buurt bezet waren. Uiteindelijk wisten we ons tussen twee auto's te wurmen en naar het hotel te lopen om daar een parkeerkaart voor hun eigen terrein te regelen.
Het hotel zelf was prachtig, pas gebouwd, erg huiselijk met veel bewerkt hout en een bed waar Jeffrey na de lange weg op kon ploffen.
Na even gerust te hebben liepen we een rondje door het centrum waar we zloty's opgenomen hebben en een restaurant hebben uitgezocht. Heerlijk gegrild vlees hadden ze daar, met live muziek en menukaarten in verschillende talen (Jeff had eerst de Hongaarse te pakken en keek verbaasd naar het kopje "Sör").
Het enige waar ik me aan zat te ergeren was het stel met de twee kleine kinderen achter me die nogal hard konden gillen. Ze hadden al betaald voordat ons hoofdgerecht kwam, maar bleven zitten totdat het op was.
Na het eten struinden we wat rond in de souvenirshops en namen nog een cocktail in een andere bar. De barman rekende 4 zloty teveel voor onze drankjes, dus dat was meteen zijn tip, misschien had hij anders meer gekregen.
Vooral Jeffrey was moe na de lange reis, dus zijn we vervolgens terug gelopen naar ons hotel. Morgen gaan we een flink stuk wandelen, dus moeten we uitgerust zijn.