Een dagje cultuur snuiven

Alles wat we vandaag bij het ontbijt voorgeschoteld kregen waren twee witte boterhammen, beleg en een blokje boter. Gelukkig had Kevin de vorige dag een zak appels gehaald, dus hadden we tenminste een tussendoortje voor als we honger zouden krijgen. Eigenlijk zouden we nog een uurtje moeten oefenen op de muziekschool, maar gezien wij zo geweldig zijn was dat niet nodig en gingen we meteen na het ontbijt met de bus naar de Kruisberg. Men had een gids geregeld die redelijk goed Engels kon. We reden langs het stadion, maar gezien het miezerweer was kon je de regenboogkleurtjes niet zien die zichtbaar zouden zijn in de zon.
We stopten bij een winkeltje vlakbij de Kruisberg zodat we een souvenir of een kruisje konden kopen om op te hangen. Vervolgens liepen we door naar de heuvel waar een enorm aantal kruizen stonden. Toen we dichterbij kwam zagen we dat alle grote kruizen nog vol hingen met kleinere. Toen we het pad opliepen dat over de heuvel liep zagen we dat de kruizen nog veel verder gingen dan alleen op de heuvel zelf. Niemand scheen te weten hoeveel het er precies waren.
we mochten onze eigenlijk kruisjes ophangen voordat we doorliepen naar het klooster en daar een foto namen met “Sint Fransiscus”

We stapten weer in de bus en stopten voor het hostel. We liepen alleen de andere kant op om de Petrus-Paulus kathedraal van binnen te bekijken. Vervolgens liepen we door naar The Golden Boy, die al vanaf de kathedraal te zien was. Iets verderop was een meer dat volledig bevroren was en waar een paar mensen aan het ijsvissen waren. Een paar mensen hebben hier even op natuurijs gestaan terwijl de gids vertelde over The Iron Fox, die daar aan de rand van het meer stond.
Het symbool van Vilnius is een wolf, maar Siauliai is even goed, iets kleiner, maar slimmer, dus pakken we een vos als symbool.
Tussen de middag konden we even ontdooien bij Havana onder het genot van een soepje en stoofvlees met aardappels en rauwkost. Na het eten kregen een anderhalf uur voor onszelf en wij probeerden de goedkope barnsteenshop te vinden waar Joop het over had, maar tevergeefs. Dus hebben we bij de duurdere maar wat gekocht. Niet alles was daar onbetaalbaar.

Om 16.00 moesten we bij de 1e muziekschool zijn om onze instrumenten onder de ficussen vandaan te halen. Eerst kregen we een optreden van het slagwerkensemble dat we ook hadden gezien op onze eerste dag. Deze keer speelden ze geweldige opzwepende nummers op zelfgemaakte instrumenten van emmers, blikken, waterdispensers etc. Ze hadden zelfs een marimba gemaakt en speelden er “under the sea” op (kleine zeemeermin).
Toen was het onze beurt en gelukkig hadden we deze keer een leuk publiek dat zelfs een poging waagde de 15/16e maatsoort mee te klappen.
Na het optreden (+ Virginia Reel) moesten we nog meer repeteren: Mieke had een nieuw nummer dat we dezelfde avond nog moesten opvoeren. Gelukkig is “De Zevensprong” een van de simpelste nummers om te spelen en we hoefden het maar een stuk of 4x te oefenen, terwijl Mieke de pasjes voordeed, voordat het goed lukte.

Vandaag kregen we na de rauwkost en kip een toetje bij Havana: Mieke en Gerard hadden allebei een soort cake die naar wafel smaakte gekregen “omdat alle bloemen tegenwoordig toch uit Nederland komen” Helaas moesten we die van ons met Trimitas delen gezien zij met meer waren.
We bleven iets te lang aan tafel hangen, want de dansgroep bleek beneden al op ons te wachten. We kregen vier traditionele dansen te zien en toen was het tijd om zelf te dansen. De groep deed een aantal passen voor en die moesten wij nadoen.

Het eerste dansje was een groepsdans voor vier, waarna je moest opbreken in tweetallen. Bij het tweede dansje moest je veel klappen en vervolgens dansen. Ik mocht deze keer met een pro. Ik geloof dat ik niet op zijn tenen heb getrapt, dus ik vond heet goed gaan. Het derde dansje was een zwaai-en-draai dansje, maar het wilde Willem en mij niet echt lukken, dus we keken maar naar de rest van de dansvloer. De laatste dans was het grappigste: je moest met je handen, voeten, heupen, buik en kont elkaar aanstoten en vervolgens dansen. Esra en ik vermaakten ons wel al konden we het tempo niet helemaal bijhouden.
Na het dansen deden we een afvalrace met een cd. Je moest ‘m zo snel mogelijk doorgeven en wie het vast had als de muziek stopte viel af. Peter won de cd en een zangeres onze poster. Daarna speelden wij nog twee nummers en de Zevensprong en iedereen deed vrolijk mee.

We zijn nog even blijven hangen voor wat hapjes, drankjes en een paar Hollandse meezingers.
Toen hadden we een quiz in de vorm van een afvalrace, ik viel af toen ik Miekes schoenmaat niet wist. De vijf winnaars kregen de overige posters van ons. In het hostel hebben we nog een beetje gekletst en Hugo en Willem waren heldhaftig genoeg om eindelijk de dillechips op te maken. We hadden alleen te weinig wijn, gezien we maar een half flesje over hadden van gisteren. Bedelen bij de ouwelui scheen goed genoeg te werken voor een extra half glaasje.
Om 00.30 werd het dan echt tijd om te gaan slapen. Toen ik echter terugkwam van het avondritueel bleek er een Luuk in onze kamer te zitten. Afijn, nog een paar minuutjes kletsen is wel gezellig, maar slapen lukt niet als er nog drie man zit te praten en met chocolaatjes gooit, zelfs niet met oordopjes. Dus om 01.30 heb ik ze de kamer uitgestuurd en konden we eindelijk slapen.