Muzikos mokykla

Vandaag moesten we op tijd op want Vygis kwam ons om 9:00 al ophalen. We hebben de spullen in de bus gegooid en zijn toen naar het gemeentehuis gelopen. Daar werden we ontvangen door de viceburgemeester: een jonge kerel die ons een promotioneel filmpje liet zien in het Litouws, maar gelukkig zelf wel redelijk Engels kon. Hij wilde van ons weten wat we van de stad vonden en wat we mooi vonden en of we nog vragen hadden. We hebben het even over de economie en politiek gehad en de fietsloze stad met de fietsenfabriek. Toen was het tijd voor een groepsfoto en we hebben nog even te horen gekregen wat er allemaal aan leuke dingen te doen was in de stad. Mieke, Gerard en Joop en Philien kregen nog een tasje met een boekje over Siauliai en een reep chocola en wij een blocnote met een pen, waarin Gianluka al driftig vertalingen in opschreef.

Het was tijd om door te lopen naar de muziekschool, waar we ’s middags ons optreden zouden hebben. Maar eerst was het tijd voor een slagwerk-workshop van een aantal leden van Ritmas Kitaip! We kregen allemaal een shaker, een djembé, een tamboerijn, een koe(n)bel of claves en we begonnen met het langzaam opbouwen van een ritme voor “diep in de zee”. Tussendoor mochten we ook even een solo spelen. We speelden ook Rihanna’s Umbrella en Ai se eu te pego.
Daarna was het tijd om samen Sunny City te oefenen, wat aardig lukte, gezien ze het nummer deze ochtend pas gekregen hadden. Gianluka mocht op een echt Bechstein spelen en was helemaal verliefd op zijn nieuwe vleugel en op het bijbehorende bankje met het lederen kussen.
Rond het middaguur liepen we naar ons geliefde Havana en mochten deze keer naar boven om te eten. We kregen een vergelijkbare soep als die van gisteren en als hoofdgerecht een kipschnitzel met gegrilde aardappels en groenten. We kregen zelfs nog een toetje: bolletjes ijs met aardbei en chocoladesaus met een kersje bovenop.

Terug bij de muziekschool speelden we groep voor groep nog even in en samen met de leden van Ritmas Kitaip hebben we Tico Tico, Sunny City en Salsa Tequila ingespeeld.
Om 16:00 zou het concert beginnen, dus we hadden nog maar een kwartiertje om even wat te drinken en naar de wc te gaan. Het was maar goed dat we voor het repeteren al om hadden gekleed.
De kindertjes stroomden binnen en Sarah kon ons in het Nederlands aan gaan kondigen want we hadden een tolk: Kristina. Zij vertaalde voor de kleine kinderen, die geen Engels konden, waar onze nummers over gingen.
In eerste instantie leek het alsof het publiek er niet veel aan vond op wat beleefd geklap na zaten ze akelig stil. Maar toen ze een beetje werden opgezweept door de drumgroep kwamen ze wel los.
Na Tico Tico kregen we een schaal met chocolade-citroen cake’jes en speelden we Salsa tequila twee keer terwijl Koen en Evelien de bedankkaartjes uitdeelden. Iedereen bleef staan dus liepen we maar het podium af om duidelijk te maken dat het nu echt wel voorbij was.
Na het optreden kleedden we ons om en konden we onze instrumenten en kleren gewoon in de kamer laten liggen. Fijn om een keer niet de elektrische piano (die we uiteindelijk niet nodig hadden) of de versterker drie verdiepingen omlaag te sjouwen.
Het was inmiddels 17:30, maar ik denk niet dat iemand al aan het avondeten had gedacht, omdat we eigenlijk nog vol zaten van vanmiddag. Besloten werd om naar het hostel te lopen en daar een broodje te eten. Uiteindelijk werd dat vreet-de-schaal=chocolaatjes-leeg-en-ga-dan-een-broodje-eten. Ik had het voordeel dat ze mijn zakmes nodig hadden om de zak eromheen open te krijgen, anders had Lieselotte ze allemaal opgegeten voordat we goed en wel onze spullen op de kamer hadden gelegd.

Gerard ging een paar omeletjes bakken en uiteindelijk hebben we toch een enigszins gezond avondeten op.
Gianluka zou ons die avond nog dansles geven, maar daar is niks meer van gekomen. Ik begon aan mijn blog, maar de verleiding om mee te doen met een potje éénendertigen onder genot van een (limonade)glas wijn was te groot. Kevin won het eerste potje met twee vingers in zijn neus (misschien omdat hij de enige was die niet aan de alcohol ging, misschien maak ik gewoon excuses) en men begon al aan de tweede ronde toen de schoonmaakster binnen kwam en op haar pols tikte om aan te duiden dat het 23:00 was.

De rest van de kinders waren aan het weerwolven in onze slaapkamer, in het donker. Want de schoonmaakster had hen ook al een waarschuwing gegeven… dus speelden ze verder in het donker. Logica, ofzo. Anyway, ze waren al klaar dus ik kon lekker naar bed, nadat ik mijn bed een beetje gefatsoeneerd had. Schijnbaar was er een kaart achter gevallen en moest alles aan de kant om het er weer achter vandaan te krijgen. Hoe daarbij de verpakking van een chocoladereep in mijn kussensloop terecht is gekomen is voor mij ook een mysterie. Kom op jongens, als je dan choco’s achterlaat op mijn kussen, zorg dan dat er nog iets in de verpakking blijft zitten.

Over chocolade gesproken, morgen gaan we naar het chocolademuseum en mogen we misschien zelf iets gaan maken!