De Pinguïn Methodiek

De dag begon vroeg. En dan bedoel ik dat het buiten al rond 5 uur ’s ochtends licht begon te worden. Zonder gordijnen voor het raam is het een uurtje later al klaarlichte dag. Desalniettemin bleek ik wel duf genoeg te zijn om mijn handdoek te vergeten bij het douchen. Gelukkig was het nog geen 7 uur en was er niemand op de gang toen ik de walk of shame naar de kamer terug droop.
We zouden om 9 uur ontbijten en Joop stond al scrambled eggs te maken.
We hadden niet genoeg plek om te zitten omdat er ook nog andere gasten waren, maar rond de tafel staan en langs het “buffet” lopen werkt ook. Philien waste zo goed en zo kwaad het kon af zonder stopper voor de gootsteen of teiltje. Daarna konden we een rondje door de stad lopen. Het zonnetje scheen, maar het zou ’s middags weer gaan regenen (of sneeuwen) Daar hebben we foto’s gemaakt van, wel, alles. Maar het leukste was het “schoenkunstwerk” waar je zelf in kon gaan staan. Met je schoenen nog aan, of zo ging het gerucht. Ik moest ze uit doen, want ik had een te grote hak. Willem had zijn sneakers aangehouden, maar toen ze met een klik de metalen schoenen ingingen wisten we dat ze er niet zomaar uit zouden komen. Gelukkig kreeg hij ze er heelhuids uit en heeft hij niet zijn tweede paar schoenen op de tweede dag ook al gesloopt. Ook zagen we een paar oude bekenden: het bankje in de rots, de schoenen in de boom, katten op het dak en natuurlijk de “winkelkunstwerken” die uitbeeldden welke ambacht er in de winkel erachter werd beoefend.
We liepen terug naar het hostel waar we de meeste nummers nog een keer geoefend hebben. De snaren van Hugo’s viool waren er echter af gekomen door de kou en moesten er eerst opgezet worden.
Vygis kwam kijken naar onze repetitie en nodigde ons uit voor een concertje om 2 uur in een kerk verderop, waar leerlingen van zijn school zouden zingen. Tot die tijd leerde Filip hoe hij Twinkle Twinkle little star op de viool moest spelen. Voordat de voorstelling begon moesten we eerst onze presentaties oefenen. We zouden immers onze eigen liedjes aankondigen bij ons eerste optreden en dat moest allemaal uit het hoofd. Omstebeurt lazen we de info bij de bijbehorende nummers en zo af en toe werd er een uitspraak verbeterd van een Argentijnse componist of een Mexicaanse luitenant of gewoon een moeilijk woord, want alles moest in het Engels natuurlijk. We waren al lang blij dat het niet in het Duits hoefde.
Een paar mensen hadden taart gehaald als lunch. Ja. Taart. Lunch. Een snickerstaart, een fruit-jelly taart en eentje met appel en mascarpone. Tegen de tijd dat iedereen van alles wat had geproefd was het al half 2 geweest en herinnerde we ons dat we om 14:00 een concert zouden bijwonen. Tot overmaat van ramp was het weer begonnen met sneeuwen en een aantal mensen werd uitgenodigd om pinguïn te spelen. Dit betekent in feite dat je heel dicht tegen elkaar aan gaat staan om warm te blijven. Lopen op deze manier is echter niet erg praktisch. Het bleek toch een eindje verder te zijn dan we dachten en we kwamen net te laat aan.
De kerk zat al helemaal vol. Zelfs achteraan kon je niet naast elkaar staan vanwege de massa.
Vygis stond op het balkon en gebaarde dat daar nog wel plek was. Naar mijn weten heef niemand zijn hoofd gestoten op de vier smalle trapjes met de lage plafonds en boven was inderdaad nog een hoop plek vrij.
Alle jongens en meisjes waren prachtig aangekleed en zongen met hoge heldere stemmetjes liedje in het Litouws. Sommige nummers klonken bekend maar waren vertaald vanuit het Engels naar het Litouws.
Na de voorstelling liepen we via een hele andere route terug naar het hostel, die veel korter was. Daar hebben we een broodje hotdog of spek gehad. We waren alleen vergeten het velletje van de worst te halen, dat hier schijnbaar niet eetbaar is. Daarna gingen we verder met het beoefenen van elkaars instrumenten. Sarah wilde ook viool spelen, dus ik moest aan de trompet. Bij mij wilde het niet echt lukken, bij haar redelijk. Uiteindelijk gaf ik het op en ging ik bij Evelien in de gemeenschappelijke ruimte zitten, die al een tijdje geleden uit haar oren begon te bloeden van het lawaai.

Om 18:00 hebben we nog een voorstelling bijgewoond in de kerk tegenover het hostel. Een set professionals deze keer. Hoewel we ruim op tijd aanwezig waren deze keer, zat de kerk wederom helemaal vol, dus konden we niet bij elkaar zitten. Een aantal werd zelfs weggestuurd van de voorste rij omdat ze de plek nodig hadden.
Het begon met een groot koor jongedames in felgele rokken die het Ave Maria zongen, daarna kregen we een pianist, gevolgd door een enorm gezelschap dat bestond uit een volledig strijkersensemble en een groot koor, mannen en vrouwen deze keer. Misschien dat er wel 50 man voor ons stond, het geluid dat ervan af kwam was in ieder geval overweldigend.

Toen de show af was gelopen had iedereen weer wel trek en we volgden Vygis naar de Chili Pizza. Weer pizza? Nee, ze hadden een hele uitgebreide kaart en niemand heeft uiteindelijk pizza genomen. Vanwege ons beperkte budget mochten we helaas geen biefstuk bestellen, maar een hamburger, salade of mals kipfiletje kon wel.
Nadat alle buikjes weer vol waren pinguïnden we buiten in de kou weer bij elkaar toen Joop en Philien bij de geldautomaat stonden. Gelukkig was het niet ver naar het jeugdhostel. Daar heeft Gianluka de tafel in de gemeenschappelijke ruimte geclaimd om men poker te leren. Zo meteen is het mijn beurt om ze gek te maken met Solo.
Morgen hebben we ons eerste concert!