De Trappen van Sigulda

Daar vanaf de heuvel

Kwam een werkelijk groot euvel

Een Teutoonse ridder als spook

En zijn paard, dat kwam ook

Zij hadden genoeg van het gesneuvel

We zouden het vandaag rustig aandoen en dat... is niet gelukt.

Ik had weer broodjes gehaald bij de lidl en meteen toen deze verorberd waren moesten we al naar de bushalte richting centraal station. Als je je afvraagt waarom we toch elke keer het ov pakken als we een auto bij hebben. Het is hier spotgoedkoop. Parkeren en benzine daarentegen... Het is ook een mooi moment om even te ontspannen.

Van dat laatste kwam alleen niet veel want de bus zat stampvol met 12-jarigen die pas op de 2 na laatste halte eruit stroomden.

Gelukkig was er in de trein naar Sigulda zelf wel genoeg plek. Het leek in het begin wel of zelfs de trein de 50km/u aan moest houden in de bebouwde kom.

Rond 11:30 kwamen we aan in het slaperige skidorpje. Als eerste deden we het kleine kasteel aan een paar straten verder. Hier kregen we ook een audioguide maar geen koptelefoons. De persoon die het bandje ingesproken had was ook wat te enhousiast over alles waar we geen interesse in hadden. Wel hebben we een deur open gedaan waar "Spok/Ghost" op stond. Ik wilde bijna weer de deur dicht doen omdat er alleen een badkuip stond en toen zag ik de voetjes verschijnen. Een mysterieus muziekje begon te spelen en daar kwamen de handjes en een gezicht tevoorschijn in de badkuip.

Achter het kasteel stond nog een oude wachttoren die voor een deel herbouwd was en een groot podium dat in het hoogseizoen wel meer gebruikt zal worden. Je had hier mooi uitzicht over de vallei.

We liepen door de bossen naar een ruïne dat daar in de buurt lag, waar verder geen informatie over te vinden was. Volgens Pokemon heette het Krimulda ruin. Vanuit hier liepen we door het bos, trapje op trapje af naar de kabelbaan die ons naar de andere kant van de vallei zou brengen.

Intussen hadden we al behoorlijk trek maar alle snackbars en kiosken waren voor het seizoen gesloten. De appels die ik had gehaald was ik vergeten in de tas te stoppen.

Aan de andere kant aangekomen kwamen we eerst langs de overblijfselen van Krimulda castle, waar weinig te beleven was, we liepen door het bos richting Turaida en kwamen na een hele hoop trapjes op en trapjes af bij een paar ondiepe grotten.

Nog wat extra trapjes later waren we eindelijk bij het kasteel van Turaida aangekomen. Daar zagen we een automaat met fris en snacks, maar het cafe dat op het punt stond te sluiten (het was al bijna 16:00) kon ons nog wat broodjes on the go meegeven.

Het kasteel, zeker na het overweldigende Malbork, viel tegen. Het hielp natuurlijk ook niet mee dat het was begonnen te regenen. Zelfs voor de wc moest je 2 trapjes af. De info bij de gebouwen was beperkt en we moesten ook nog eens de bus van 16:45 hebben omdat de laatste trein (tenzij je 2 uur wilde wachten) al om 17:08 ging. De overstap was nog een uitdaging, omdat men aan de weg aan het werken was, maar hebben we gehaald.

Terug in Riga wilden we alleen maar zitten en eten. We besloten weer naar "two more beers" te gaan, omdat het de eerste avond zo goed beviel en Jeffrey wilde het 5-gangenmenu uitproberen.

De service was deze keer wat minder omdat ze onderbemand leken en mijn hoofdgerecht kwam al binnen 10min nadat ik mijn voorgerecht kreeg.

Uiteindelijk hebben we er toch 3 uur gezeten omdat de tijd tussen Jeffs gerechten een stuk langer was. Een aanrader was wel mijn toetje: een soort roggebrood-tiramisu met kersen en ijs. En schijnbaar Jeffreys eerste gang: gestoofde stierentestikels in curry?

We sloten de avond af met een shot black balsam met zwarte bessen omdat dat lekkerder zou zijn. Dit was incorrect.

We waren om 22:30 terug op de bushalte naast de Lidl waar we wat kleine flesjes drinken hebben gehaald voor de reis van morgen. Sterke drank hadden ze ook maar verkochten ze schijnbaar niet na 22:00, wat misschien wel slim is. Geen voorraadje amaretto voor mij.