Ze big giant CRUISE-ADVENTURE

We werden (al) om 9 uur ons nest uitgeroepen. We moesten voor half 11 al in de haven staan en voordat iedereen gedoucht heeft, nouja, je kent het wel.
Net op tijd kwamen we bij de boot (ons cruiseschip van 25,- p.p) aan en konden we vertrekken. Jeffrey en ik zaten precies aan de verkeerde kant van de boot en moesten elke keer onze nek omdraaien om alle bezienswaardigheden te bekijken. Het personeel, voor zover dat dat er was, was erg vriendelijk. We kregen gratis frisdrank, wijn en zelfs een plakje cake aangeboden. Na een uurtje varen riep de kapitein om dat ze gingen stoppen zodat we konden zwemmen bij een klein onbewoond eilandje dat hij Acatraz noemde.
Iedereen mocht van de voor- of achterkant van de boot afspringen of het kleine wiebelige trapje naar beneden nemen. Ik ben blij dat ik gewoon gesprongen heb want het water was koud! Een paar durfals onder wie Tim en Veikko konden van een rots afspringen. Johan zat enkele minuten op de rand na te denken totdat hij toch maar besloot het niet te doen.

Een klein halfuurtje later voeren we verder richting de barbecueplaats. We kregen daar rijst, tsatsiki, twee vleesspiezen, een worst, brood en salade. Best een uitgebreide maaltijd en ik kon het niet eens helemaal op, al kreeg ik hulp van een vijftal wespen die spoorloos verdwenen als ik mijn bord aan iemand anders gaf.
Weer een hoop gezwem en gespetter later...
(“Jeffrey, niet je zusje pesten, en mij ook niet!”
“Mag Veikko wel?”
“Ja die wel”
*mannen water-bitchfight*)
…voeren we verder over het eindeloze water (we zagen Albanië en het landhuis van de kapitein op Corfu zelf wel) en kwamen we bij een hoge klif terecht waarbij we niet precies wisten wat er moest gebeuren: we hadden net bijna een uur in het water gelegen. Al snel bleek dat er een grot in de muur was waar je doorheen kon waden en weer terug de zee in kon. Eerst was het wel een beetje eng, zeker toen ik de man voor me in het donker kwijtraakte. Maar gelukkig vond ik hem al snel weer op zijn buik in het laagstaande water liggen en ik kwam er snel genoeg achter waarom hij zo lag: het plafond was erg laag in dat gedeelte van de grond. Het laatste stukje was ook eng. Om terug in het open water te komen moest je een klein stukje onder water zwemmen omdat het plafond en het water elkaar daar raakten. Uiteindelijk was het zo leuk dat Veikko en ik nog een keertje gingen (alles bij elkaar was het maar 20m of zoiets).
Als afsluitertje sprong onze kapitein van een hoge rots in zee en kreeg al snel twee jongetjes achter zich aan die het ook wilden proberen. Een van die jongetjes was Tim en de boot ging al weg… Hij kwam toch nog goed terecht en we voeren een klein stukje verder om bij een strand nogmaals een tijd te gaan zwemmen.

Het laatste stuk was best een lang saai stuk dus zette het personeel de opzwepende muziek uit de jaren 90 op. Ik werd nog aangetikt om de macarena mee te dansen en ik weet zeker dat er vreselijke filmpjes van gemaakt zijn hoe ik de verkeerde kant op draai en hoe iedereen uit het ritme kwam. (niemand had echte zeebenen)

Terug in Gouvia beloofden we al onze vrienden naar deze groep mensen door te sturen en liepen we (heel langzaam) naar ons huisje waarna we nog even het zout van ons lichaam spoelden in het zwembad. ’s Avonds hebben we nog een cocktail gedronken met een gratis Vodka Noir erna, maar die eerste kwam niet goed aan want ik werd er heel duf van. Ach, het kleine meisje naast ons was blij met haar toverstokje…