One more chocolate mint?

Vandaag zouden we rustig aan doen vanwege ons Albanië-avontuur de vorige dag. Ik vroeg me dan ook af of het ontbijt op bed niet gewoon een lunch op bed kon worden beschouwd.
we hebben eigenlijk de hele verdere middag aan het water gelegen. En even de 37 nieuwe mails gelezen. Veel spam en iedereen vindt mijn jurk mooi? Anyhew. We zouden ’s avonds nog een keer gaan uit eten, maar eerst gingen we kijken hoeveel het kostte om met z’n tweeën te gaan parasailen. Jeffrey wilde nog iets liefs voor me doen dus het maakte niet uit hoe duur het… WAT? 80 EURO??? Voor de hele dag, of wat? Nee zoveel wilde ik er nou ook weer niet voor aftroggelen. Zelfs voor 1 persoon was het al 50,-

We liepen maar verder in de winkelstraatjes en kwamen onze oude vriend weer tegen die we al eens beloofd hadden “tomorrow” te komen eten. Dus het werd tijd de daad bij het woord te voegen.
We hadden nogal trek dus we dachten maar meteen een driegangenmenu te nemen. Te beginnen met een broodje knoflook. We hadden al meteen het hoofdmenu besteld. Jeffrey was benieuwd naar de “Mezes”, de ober zei namelijk dat het in feite alles bevatte. Ik speelde op safe en had maar een stuk kip met ananas besteld. En dat is maar goed ook. Jeffrey kreeg namelijk een enorm bord voorgeschoteld (ik trouwens ook, maar dat van mij lag niet half zo vol), waarin zo’n beetje alle soorten vlees in voorkwamen.
Niet vreemd dat hij het ook niet opkreeg, maar onze gastheer moedigde hem aan omdat hij nog een verrassing voor hem had. In de tijd dat Jeffrey met een vermoeide blik de laatste beetjes naar binnen werkte wenkte hij zo’n beetje alle voorbijgangers naar binnen, en slechts een enkeling liep voorbij. De kerel sprak ook echt gewoon alle talen (had in Rotterdam in de dokken gewerkt).
Uiteindelijk had Jeffrey zijn bord leeg en kreeg een verbaal schouderklopje. De man kwam terug met een (enigszins gebruikte) pen en ik mocht kiezen uit twee kettingen. Aardige vent.
Jeffrey waagde zich maar niet aan een toetje en nam als afsluitertje maar een milkshake. Mijn eten was al gezakt (ik moest een half uur wachten totdat de meneer tegenover me klaar was). Dus ik waagde een lemon pie. Het was niet helemaal wat ik verwacht had. Bij citroentaart verwacht je een sneetje taart toch? Maar het was een kleine taart op zich! Met veel schuim, maar dat was het ergste nog niet. Binnenin zat er ongelooflijk zuur spul, wel lekker, maar heel machtig. En de bodem was natuurlijk ook nog van koek gemaakt. Dus hapje voor hapje heb ik het naar binnen gewerkt tot ik niet meer kon. Jeff zat nog vol van zijn hoofdgerecht en ik begon zelfs een beetje misselijk te worden. Jeffrey offerde zich toen toch maar op terwijl ik naar de wc ging… niet om te kotsen overigens.

Voordat we gingen eten hadden we nog afgesproken een cocktail te gaan drinken. Bij nader inzien zijn we maar gewoon naar huis gewaggeld en lui op bed gaan liggen. Want als we nog één klein mintchocolaatje hadden gegeten waren zeker ontploft a la Monty Python.