Zondag - Hopelijk zonder problemen naar Nederland

Toen ik gisteren pas om half 1 ’s nachts mijn hoofd op mijn kussen legde had ik er geen rekening mee gehouden dat mijn wekker al om 6 uur af zou gaan. Logisch natuurlijk. We moesten over minder dan een uur gedoucht en gepakt klaarstaan. Ontbijten zouden we op het vliegveld maar doen.
We stonden om 10 voor 7 netjes bij de receptie en bedankte de man voor de goede service en vertelden dat we het naar ons zin gehad hebben. Vijf minuten later hoorden we een bel. De receptionist was ergens naartoe en Jeffrey wilde de kans niet mislopen dat we onze bus zouden missen. Dus bij de tweede keer bellen liep hij naar de voorkant van het hotel (dat nooit gebruikt wordt), en inderdaad,onze buschauffeur stond daar op ons te wachten.

Wij liepen dus met onze koffer naar beneden, maar kwamen hem halverwege al tegen, wat niet erg was, want een van de wieltjes van de koffer was eraf en het ding was meer dan 25kg. Hij zei dat hij nog twee mensen op moest halen bij een hotel dat dichter bij het vliegveld lag. Nou ons best, het was pas 7 uur. We kregen nog een supersnelle tour omdat de chauffeur dwars door het centrum ging met zijn – tot mijn ongenoegen – honderden stoplichten.
We kwamen uiteindelijk wel bij de straat aan waar hij de andere mensen op moest halen, maar de jongens die uit het hotel kwamen waren niet de personen die hij moest hebben. Dus reed hij nog twee keer de straat door tot hij in de gaten had dat hij aan de andere weghelft moest zijn. Alles ging goed en we kwamen ruimschoots voordat we onze koffer af konden geven op het vliegveld aan. Nu maar hopen dat alles goed gaat. Je weet maar nooit met Wizzair. En inderdaad. Het vrouwtje achter de balie beweerde dat we niet voor bagage hadden betaald. Ja mevrouw, dat hebben we wel… 2X nog wel. En inderdaad, nadat ze een telefoontje had gepleegd moest ze dat zelf ook wel bekennen.

Ervan overtuigd dat het nu niet meer fout kon gaan liepen we naar de Subway en Jeff nam een broodje. Ik mocht het koekje hebben, want ik had geen zin in zo’n zwaar ontbijt.
We liepen meteen langs de douane en deze keer had Jeffrey tijd genoeg om zijn riem weer terug in te doen. Ik moest mijn rugzak wel even opendoen omdat ik vergeten was mijn camera eruit te halen. Maar verder leverde dat geen problemen op. Ik kocht van mijn laatste kronen nog een fles eierlikeur. Geen idee hoe het smaakt, maar de caissière zei dat het zoet was, dan kan er niet veel fout gaan.
We bleven nog een minuut of twintig bij onze gate zitten met muziek en een laptop. Ik had niet echt veel tijd gehad om mijn blog te schrijven. Er kwam een vrouwtje naar me toe of ik nog even een vragenlijst over het vliegveld wilde invullen. Helaas had ze geen vragen over onze luchtvaartmaatschappij anders hadden we Wizzair mogen beoordelen, maar op het vliegveld zelf hadden we niks aan te merken.

Mensen begonnen 40 minuten voor vertrek bij de gate te staan en gezien we geen vaste plaatsen hadden wilden we er vroeg bij zijn. We wilden deze keer tenminste naast elkaar zitten, en dat lukte. Geen plaatsen bij het raam helaas, maar ik was allang blij dat we naar binnen konden gezien we allebei maar één vel (van de twee) van ons ticket meekregen bij de controle. Eerst zei die steward nog dat hij die andere ook nog moest hebben. Maar ik had het vel met de datum, vluchtnummer en mijn naam, die overeenkwam met de naam in mijn paspoort, dus gelukkig deden ze niet al te moeilijk.
Deze stewardess bleek fatsoenlijk Engels te kunnen en deze keer snapten we de uitleg tenminste. Ook het vliegtuig deed minder turbulent dan op de heenweg, er was zelfs meer beenruimte en die baby hield ook op met krijsen toen we opstegen. Op Eindhoven moesten we vanwege de verbouwingen wel een beetje omlopen en wat langer op onze bagage wachten, maar het kwam tenminste en we konden Johan na een belletje ook vinden op de parkeerplaats. Kortom: een geslaagde terugreis.