Woensdag - Ik wil capibara’s!!

Niet erg veel spierpijn, maar wel een beetje stijfjes stonden we op om te ontbijten. Vandaag zouden we naar de dierentuin gaan (om capibara’s te kijken), die als 7e op de wereldranglijst staat van mooie/belangrijke dierentuinen. Het staat erom bekend dat het de prezwalski paarden gered heeft van uitsterven. We stapten vanuit het metrostation op een bus die – alhoewel hij elke 6 minuten reed – propvol zat.
Na een hobbelig ritje dat langer leek dan het eigenlijk was kwamen we aan bij de dierentuin.
We kochten ieder een ticket van 150 kroon. Spotgoedkoop. En sloegen de weg in die langs de capibara’s zou leiden: de stoerste knaagdieren ter wereld. Maar…. Nadat we de zeehonden, pinguïns, roofvogels, flamingo’s en tapirs af waren gegaan zouden we daar moeten zijn maar… we zagen ze niet. We zijn zelfs nog teruggelopen om te kijken of we een zijstraatje gemist hadden, maar.. nee. Teleurgesteld liepen we verder langs apen, cavia’s (Jeffrey bleef hier heel lang staan) lama’s, prezwalski paarden, reptielen (we zagen een hele enge schilpad) en… Hee weer tapirs en… daar op hetzelfde veldje helemaal achteraan… Capibara’s! Met jonkies! Dus we liepen om naar de andere kant van het veld om ze van dichtbij te bekijken. Ze lagen een beetje te maffen maar na een tijdje moest paps een boodschap doen en liep hij naar het water, dat vlak bij ons lag. De jonkies volgden  dus ik heb nog heel wat foto’s kunnen maken.

Tussen de middag liepen we naar de uitkijktoren naast een restaurantje en hadden daar uitzicht over vrijwel de hele stad. We moesten weleven wachten om van dat uitzicht te genieten, want al die trapjes waren zo smal dat er maar 1 persoon tegelijk overheen kon en zo steil dat kinderen niet goed naar beneden durfden. Toch zijn we boven gekomen en nadat we uitgewaaid waren klommen we weer naar beneden, waar we nog een frietje aten bij het “restaurant” Vanuit daar konden we weer naar beneden langs rendieren, elanden, tijgers, ijsberen (eentje was baantjes aan het zwemmen tussen het landgedeelte en –tot het vermaak van het publiek- het raam, waar hij zich weer afzette), geiten, herten en… Nachtdieren! De vorige keer dat we in een donkere ruimte waren kreeg Jeffrey een vleermuis in zijn haar en wilde hij niet verder. Deze keer zaten de beestjes achter glas met een klein beetje verlichting en beestjes met hele grote ogen. Helaas heb ik door het beperkte licht geen goede foto’s kunnen maken, maar ze waren zo schattig.
Rond een uur of vijf liepen we terug naar de uitgang en op het moment dat we in de bus stapten sloeg de miezer, die de hele dag door af en toe naar beneden kwam, om in echte regen.

Natuurlijk hadden we geen paraplu of zelfs maar een jas bij en de regen hield zo lang aan dat we maar verder reisden naar Mustek i.p.v in Florenc een eetgelegenheid te vinden. Uiteindelijk vonden we een restaurantje dat niet te duur leek en waarvoor we niet te lang door de regen hoefden te lopen.
Jeffrey waagde het op konijn en ik dacht tevreden te zijn met varkensnek met spinazie en dumplings. Al snel leek dat ik een verkeerde keuze gemaakt had. Het vlees was veel te zout, de spinazie zuur en de dumplings droog. Jeffrey had meer geluk met z’n konijn. Het toetje was wel lekker hoewel de honey pie voornamelijk uit walnoten bestond en niet uit honing.
Na het eten liepen we nog even door de stad omdat het opgehouden was met regenen. Nouja, bijna dan. We hebben wat souvenirs gekocht voor onze ouders en nog een sweatshirt voor mij met “KGB is still watching you”. Terwijl Jeffrey nog door de winkels struinde keek ik vanuit de winkel naar de straatmuzikanten die daar bezig waren. Rock opera? Deze kerels hadden alleen een gitaar, basgitaar, drumstel en.. een dikke doedelzak nodig om gaaf te zijn.
Na achten waagden we het erop om het chocolademuseum te gaan bekijken. We kregen daarbij een demonstratie, waar ze in sneltempo lieten zijn hoe hun pralines gemaakt werden. En we mochten natuurlijk ook proeven. Nadat we uit het museum kwamen konden we ook nog chocola kopen voor de helft van de prijs, maar dat lieten we maar achterwege.
Hierna stapten we weer op de metro naar het hotel alleen kwamen we net te laat voor de bus en moesten we een half uur wachten op de volgende. Ik was blij met mijn trui want het was door de regen redelijk afgekoeld.
Moe kwamen we bij het hotel aan en vielen meteen in slaap.