Een verrekte lange reis, maar een room with a view

15-08 15:30 lokale tijd

Ik kon nog net een paar uurtjes slaap krijgen voordat de deurbel klonk rond 00.15 gisteravond, of eigenlijk vannacht, het voelt alweer zo lang geleden. Een half uurtje later, nog steeds asociaal vroeg vertrokken we richting Schiphol en kwamen daar al voor half 3 aan, nog twee uur wachten voordat we het vliegtuig in mochten dus. Gelukkig stond er maar een hele korte rij voor de incheckbalie, ze openden zelfs een nieuwe balie voor ons (niks te doen zeker).

Maarja, wat doe je ’s ochtends om 2.30 op een vliegveld als alle winkels nog dicht zijn? Eerst op zoek naar iets te eten natuurlijk. Eerst hadden we half (leeg) Schiphol afgelopen of we nog iets goedkoops konden vinden, maar uiteindelijk belandden we toch weer bij dezelfde kiosk die we in eerste instantie tegen kwamen. Iedereen nam een saucijzenbroodje, behalve ik, ik had meer zin in yoghurt met cruesli en honing: was erg yum :) Maar om niet tot last te zijn heb ik het zelf maar betaald.
Om 4.25 konden we uiteindelijk het vliegtuig in. Een 737-800 van Transavia, niet het meest comfortabele vliegtuig, maar de reis zou gelukkig maar 2,5 uur duren.
Toen we in het vliegtuig zaten kregen we als eerste te horen dat een van de hulpmotoren het niet deed, maar dat dit geen probleem was (tenzij een van de hoofdmotoren natuurlijk uitvalt, en dat gebeurt bijna nooit, dus wees gerust…right). Een hele geruststelling voor degenen die pas voor de eerste keer vlogen. Al met al kwamen we zonder problemen in Kerkyra (de hoofdstad van Corfu zeg maar) terecht en mochten we met onze duffe koppen onze koffers gaan ophalen. Het bleek dat er 4 precies dezelfde koffers op de band lagen, waarvan er 2 van ons waren, dus het was even kijken naar de namen (heel toevallig stonden de mensen die dezelfde hadden naast ons, dus we werden er wel meteen op gewezen, misschien hadden we anders zelfs de verkeerde meegenomen.

In de bus richting Gouvia (waar Johan een smsje met “welkom in Oostenrijk” kreeg) legde onze reisleidster uit dat het vandaag de dag van de Heilige Maria was en dus alle winkels gesloten waren… Plus je kunt het water uit de kraan niet drinken, maar gelukkig voor ons toeristen-die-geen-vloeistoffen-mee-het-vliegtuig-in-mogen-nemen was de minimarket bij ons appartementencomplex wel open dus de broodnodige dingen kon je toch wel kopen.
Dus om 10 uur lokale tijd waren we op onze bestemming, maar de vorige toeristen moesten er nog uit om 11 uur en de huizen worden in 2 uur schoongemaakt. Nog een geluk voor ons dat er een soort van Grand Cafe bij ons complex staan waar we een tosti hebben gegeten en daarna hebben we nog wat gezwommen en gezond tot die langverwachte 1 uur.
Om stipt 13.00 konden we in ons huisje trekken en ik moet zeggend dat het een van de betere vakantiehuisjes is waar ik heb gezeten. Het is een ruime woonkamer/keuken en onder in het souterrain zijn er drie slaapkamers die lekker koel zijn, want Nederlanders: ik heb de wolkjes hier op 1 hand kunnen tellen en naar mijn gevoel is het dik in de 30 graden, hoe is het weer daar?
Het uitzicht is ook geweldig: een blauwe lucht, palmbomen, getrimde heggen, nostalgische huisjes, een zwembad, een stuk zee en de bergen op de achtergrond: prachtig! Foto’s zet ik op Facebook zodra ik heb uitgevogeld hoe het internet hier werkt… en eraan gewend ben geraakt dat wc-papier niet in de wc mag worden gegooid :S