Enigszins uit koers

Vandaag lekker uitgeslapen natuurlijk. Hoe vaak duurt een dag 39 uur en heb je er maar 3,5 van geslapen? Gisteravond zijn we nog uit eten geweest vanwege het 25-jarige huwelijk van Jeffs ouders. De gyros was lekker en de baklava was nog lekkerder, ook al had Jeffrey bijna het laatste stuk voor me weggekaapt. De bediening was wel geweldig, snel, vriendelijk en grappig.

Na het ontbijt (zo rond het middaguur) kwamen Jeffrey en ik op het idee om een paar bezienswaardigheden in de buurt te bezoeken. De rest ging lui aan de rand van het zwembad liggen of aan het strand, om nog even te bekomen van de lange reis.
Het idee was om naar het kleine dorpje ten Zuiden van Gouvia te lopen, zo’n 2 a 2,5km en daar wat oude gebouwen/kerken te bezoeken.
Ik had Jeffrey nog omgepraat om niet op zijn sandalen te gaan omdat het bij elkaar toch wel een km of 5 zou worden. Dus wij lopen naar de lokale supermarkt om was te drinken in te slaan, want het was zoals altijd bloedheet. Met twee liter Sprite en een blikje Fanta Apple (daar waren we gewoon nieuwsgierig naar). Een klein halfuurtje later kwamen we een stukje strand tegen waar we pootje gingen baden en het blikje Fanta Apple opdronken. Vanuit het strand konden we precies een groot cruiseschip zien aan een uitstulpend stuk land: dat moest dat schiereilandje wel zijn dat we op de kaart zagen, dus we besloten ernaar toe te gaan.

Het pad over het land bleek toch een stuk langer te zijn dan we dachten en rond half 2 kwamen we een Lidl tegen. Precies op tijd want onze maagjes begonnen te knorren. Daar kochten we een zak met chocoladecroissants en twee appeltjes tegen de dorst. En ik kreeg gvd nog te weinig geld terug ook. En ik dacht nog wel aardig te zijn met mijn extra kleingeld. Phoe. Anyhew: we aten een croissantje en ik heb nog maar even een foto gemaakt van Jeffrey die een appel at, want anders zou niemand ons geloven. Nog een uur later begonnen we ons dan toch af te vragen of we niet al veel te ver waren gelopen. Dus nadat Jeffrey de plantjes water had gegeven in een steegje gingen we bij de Shell vragen waar we precies waren. Het meisje achter de kassa wees een plek op de kaart aan dat wel erg dicht bij Kerkyra lag. Wij waren ietsjepietsje te ver gelopen, zeg maar 4 of 5km te ver. ‘Ach,’ dachten wij. ‘Als we dan toch zover gekomen zijn kunnen we even goed een kijkje nemen in de grote stad. Maar de afstand bleek weer eens wat langer te zijn dan we hadden geschat, want op een (het eerste) verkeersbord dat we tegenkwamen stond dat het centrum nog 3 km was en dat hadden we er niet voor over. Dus bij de scheepswerf maakten we een paar foto’s van het cruiseschip, het Venitiaans fort en wat laag overvliegende vliegtuigen om maar te bewijzen dat we echt helemaal naar Kerkyra zijn gelopen. Vervolgens zijn we aan de terugweg begonnen.

Doodmoe kwamen we terug aan en vonden wat vreemde vrouwen in ons appartement! Het bleken de schoonmaaksters te zijn, niks aan de hand. We controleerden of ze onze kamer al hadden schoongemaakt en trokken snel onze zwemkleding aan om ons vervolgens in het zwembad te storten. Onze arme voetjes hadden wel 15 km in de brandende zon gelopen (de rest van ons lichaam ook by the way).
’s Avonds aten we spaghetti met hele grote harde ballen, maar wel lekker, zeker als je veel te ver hebt gelopen zonder je wandelschoenen. Toen we helemaal uitgerust waren en “the incrediblle Hulk” hadden afgekeken, gingen we naar een cocktailbar met Tim. Laura en Veikko waren nog bezig met shoppen (voornamelijk eerstgenoemde).
Jeffrey en ik hadden een White Russian en op aanraden van de serveerster een orgasm, dat eigenlijk best lekker was. Tim had 2 dezelfde bananendrankjes. Laura en Veikko kwamen later aankakken en hadden niet door dat je vier drankjes kreeg als je er twee bestelde. Gelukkig konden ze de serveerster ervan overtuigen dat ze echt maar 2 drankjes hadden besteld.