Te gaan of niet te gaan...
Blijf op de hoogte en volg Sanne
23 Juli 2012 | Tsjechische Republiek, Praag
Maandag zouden we vertrekken, maar in de nacht van zaterdag op zondag had ik toch last van een irritante mug op mijn kamer. De oplossing bleek om met oordopjes in te gaan slapen: het gezoem is veel erger dan de steken (ik heb er overigens maar 1 kunnen vinden).
Het probleem was dat ik maandag er redelijk vroeg uit moest omdat Jeffrey en zijn pa me rond half 10 op zouden komen halen en ik de laatste spullen nog in moest pakken: laptop, toilettas ect. En als ik met oordopjes lig te slapen zou ik misschien mijn wekker niet af horen gaan. Het is me eerder gebeurd. Mijn vader beloofde me wakker te maken als hij naar het werk ging (rond half 8 meestal). Hij waarschuwde wel dat hij wat eerder weg zou gaan deze keer.
Op maandag komt mijn pa me wakker maken. Ik kijk op mijn telefoon, die 6.35 aangeeft. Een béétje vroeger?? Achja, als je dan toch wakker bent (overigens geen mug gehoord, ook zonder oordopjes niet) kun je evengoed gaan ontbijten en de laatste dingen inpakken. Ik heb zelfs mijn kamer nog enigszins op kunnen ruimen voordat ze me op kwamen halen.
We zijn rond half 11 zonder problemen in Eindhoven gekomen, zeiden Johan gedag en gingen onze koffers afgeven.
Het meisje achter de balie verklaarde vervolgens doodleuk dat onze tickets niet geldig waren en dat we even naar de servicebalie moesten gaan. Sorry wat? Ja blijkbaar moet je al je voornamen opschrijven als je een ticket wil boeken. Dus J.C.P.J. Coremans was niet genoeg: Het moest voluit Jeffrey Cornelus Petrus Johannes Coremans en dan is het wel goed… Dus, wat nu? We waren al via internet ingecheckt en annuleren ging dus niet. De meid achter de servicebalie kon ons ook niet helpen (niet dat ze daar moeite voor deed) behalve ons nieuwe tickets verkopen. En dan niet voor de originele prijs van +/- 200,-. Nee: doe maar meteen een verviervoudiging van dat bedrag: 780,- zou het retourtje Praag kosten. Gewoon omdat je de tickets nu niet via internet van tevoren kocht, maar het op het vliegveld zelf deed. Belachelijk.
Jeffrey, woest en in tranen belde zijn vader op hoe we opgelicht waren en of hij ons kon komen helpen. Een dik halfuur later kwam hij aanzetten en nadat de situatie ook aan hem was uitgelegd kafferde hij een andere meid bij de servicebalie uit en opeens waren ze een stuk behulpzamer. Verbaal geweld lost soms toch wel wat op.
Het compromis kwam hier op neer. Wij zouden al onze spullen in één koffer duwen (bij elkaar toch maar 22 kilo terwijl we per persoon toch 32 kilo mee mochten nemen. Op miraculeuze wijze kwam er toen 170,- van ons bedrag af. Nu is 610,- nog steeds een hele soms geld, maar het is nog te doen. Johan wilde het wel voorschieten maar aan het eind van de week wilde hij het wel terughebben.
Zodoende kon ons reisje Praag toch nog doorgaan, dankzij Johan Coremans. Dus komende week op zoek naar een hele mooie fles wijn of een ander souvenir.
We mochten meteen onze koffer afgeven en langs de controle. Vervolgens is Jeff vergeten zijn riem weer om te doen toen “Final boarding for Prague” werd omgeroepen. We hadden haast.
Eenmaal in het vliegtuig konden we niet eens onze plaatsen vinden. De stewardess zei dat we maar een plekje moesten opzoeken zolang het niet bij de nooduitgang was. Dan zouden we een tientje extra moeten betalen. Als het ergens was waar we geen zin in hadden was het nog meer geld betalen aan deze uitbuiters. Dus moesten we genoegen nemen met plaatsen ergens in het midden. Niet naast elkaar, want alles zat al vol. Maar we konden in ieder geval nog een plekje vinden waar er alleen maar een tussenpad tussen zat.
De uitleg die we over het vliegtuig kregen werd in drie talen (vraag me niet welke, dat ene dat Engels moest voorstellen snapte ik al niks van) afgeraffeld, alsof het ingestudeerd was dat alle uitleg in vijf minuten klaar moest zijn. Het enige wat voor ons duidelijk was, was dat dit de eerste en laatste keer was dat we met Whizzair zouden vliegen.
De reis liep voor de rest soepel en aan de Tsjechische kant ging alles prima. De koffer kwam na een paar minuten al over de band rollen en de buschauffeur die ons op zou pikken om naar het hotel te gaan was er ook al snel. In het busje kregen we een voucher voor de terugreis, een plattegrond van Praag en een informatieboekje. Nice.
De hotelmedewerksters waren ook vriendelijk en konden goed Engels… Die bij de receptie in ieder geval wel. Die in het restaurant wat minder, maar altijd nog beter dan die in Wallonie (die uitsluitend Frans spraken). Ook hadden ze geen lunchkaart (want door de stress in Eindhoven was ik vergeten mijn boterhammen op te eten en moest ik ze weggooien voordat we het vliegtuig in mochten. Dus je kunt nagaan dat we wel trek hadden, zeker als je al om 7 uur alleen een bakje muesli op hebt).
Dus we moesten het doen met een steak met frietjes en een salade van komkommer, paprika, tomaat en kaas. Best lekker nog. En goedkoop vooral. Nou betaal je in Nederland voor een glas cola meer dan 2,- voor een glas van 0.2. Hier kreeg ik een flesje van 0.33l voor omgerekend 1.30. Om van het bier nog niet te spreken (0.50c?) Het was allemaal wel lekker en we proosten dat de rest van onze vakantie wel gladjes mocht verlopen.
Na wat dingen op internet geregeld te hebben liepen we een eindje door de buurt om te kijken wat er allemaal te doen was. Kortom: geen hol. Er was niet eens een bank of een supermarkt waar we even binnen konden lopen. We zijn een drogisterij tegengekomen en die was relatief erg duur. Dus we hebben maar 1 fles grapefruitdrank gekocht en die mee het hotel in gesmokkeld. Na een dutje was het alweer 7 uur en kon er wel een avondmaal in. Jeffrey had een goulashmix en ik gevulde kipfilet met pruim. Het smaakte allemaal erg lekker. Het toetje (appeltaart/strüdel) en een soort schwartzwalder kirschtaart, smaakte ook goed.
toen we klaar waren na negenen keken we of we de zonsondergang nog konden halen. Helaas was hij net onder toen we aan de rand van het dorp kwamen. Dus liepen we de andere kant maar op en dronken nog wat in een cafe waar ze absoluut geen Engels konden. Gelukkig kregen we de goeie drankjes. Rond tien uur liepen we weer terug naar het hotel en nadat Jeffrey nog wat had gebadderd en ik nog wat had gelezen ploften we allebei op bed en sliepen ondanks de hardheid van het bed al snel in.
Het probleem was dat ik maandag er redelijk vroeg uit moest omdat Jeffrey en zijn pa me rond half 10 op zouden komen halen en ik de laatste spullen nog in moest pakken: laptop, toilettas ect. En als ik met oordopjes lig te slapen zou ik misschien mijn wekker niet af horen gaan. Het is me eerder gebeurd. Mijn vader beloofde me wakker te maken als hij naar het werk ging (rond half 8 meestal). Hij waarschuwde wel dat hij wat eerder weg zou gaan deze keer.
Op maandag komt mijn pa me wakker maken. Ik kijk op mijn telefoon, die 6.35 aangeeft. Een béétje vroeger?? Achja, als je dan toch wakker bent (overigens geen mug gehoord, ook zonder oordopjes niet) kun je evengoed gaan ontbijten en de laatste dingen inpakken. Ik heb zelfs mijn kamer nog enigszins op kunnen ruimen voordat ze me op kwamen halen.
We zijn rond half 11 zonder problemen in Eindhoven gekomen, zeiden Johan gedag en gingen onze koffers afgeven.
Het meisje achter de balie verklaarde vervolgens doodleuk dat onze tickets niet geldig waren en dat we even naar de servicebalie moesten gaan. Sorry wat? Ja blijkbaar moet je al je voornamen opschrijven als je een ticket wil boeken. Dus J.C.P.J. Coremans was niet genoeg: Het moest voluit Jeffrey Cornelus Petrus Johannes Coremans en dan is het wel goed… Dus, wat nu? We waren al via internet ingecheckt en annuleren ging dus niet. De meid achter de servicebalie kon ons ook niet helpen (niet dat ze daar moeite voor deed) behalve ons nieuwe tickets verkopen. En dan niet voor de originele prijs van +/- 200,-. Nee: doe maar meteen een verviervoudiging van dat bedrag: 780,- zou het retourtje Praag kosten. Gewoon omdat je de tickets nu niet via internet van tevoren kocht, maar het op het vliegveld zelf deed. Belachelijk.
Jeffrey, woest en in tranen belde zijn vader op hoe we opgelicht waren en of hij ons kon komen helpen. Een dik halfuur later kwam hij aanzetten en nadat de situatie ook aan hem was uitgelegd kafferde hij een andere meid bij de servicebalie uit en opeens waren ze een stuk behulpzamer. Verbaal geweld lost soms toch wel wat op.
Het compromis kwam hier op neer. Wij zouden al onze spullen in één koffer duwen (bij elkaar toch maar 22 kilo terwijl we per persoon toch 32 kilo mee mochten nemen. Op miraculeuze wijze kwam er toen 170,- van ons bedrag af. Nu is 610,- nog steeds een hele soms geld, maar het is nog te doen. Johan wilde het wel voorschieten maar aan het eind van de week wilde hij het wel terughebben.
Zodoende kon ons reisje Praag toch nog doorgaan, dankzij Johan Coremans. Dus komende week op zoek naar een hele mooie fles wijn of een ander souvenir.
We mochten meteen onze koffer afgeven en langs de controle. Vervolgens is Jeff vergeten zijn riem weer om te doen toen “Final boarding for Prague” werd omgeroepen. We hadden haast.
Eenmaal in het vliegtuig konden we niet eens onze plaatsen vinden. De stewardess zei dat we maar een plekje moesten opzoeken zolang het niet bij de nooduitgang was. Dan zouden we een tientje extra moeten betalen. Als het ergens was waar we geen zin in hadden was het nog meer geld betalen aan deze uitbuiters. Dus moesten we genoegen nemen met plaatsen ergens in het midden. Niet naast elkaar, want alles zat al vol. Maar we konden in ieder geval nog een plekje vinden waar er alleen maar een tussenpad tussen zat.
De uitleg die we over het vliegtuig kregen werd in drie talen (vraag me niet welke, dat ene dat Engels moest voorstellen snapte ik al niks van) afgeraffeld, alsof het ingestudeerd was dat alle uitleg in vijf minuten klaar moest zijn. Het enige wat voor ons duidelijk was, was dat dit de eerste en laatste keer was dat we met Whizzair zouden vliegen.
De reis liep voor de rest soepel en aan de Tsjechische kant ging alles prima. De koffer kwam na een paar minuten al over de band rollen en de buschauffeur die ons op zou pikken om naar het hotel te gaan was er ook al snel. In het busje kregen we een voucher voor de terugreis, een plattegrond van Praag en een informatieboekje. Nice.
De hotelmedewerksters waren ook vriendelijk en konden goed Engels… Die bij de receptie in ieder geval wel. Die in het restaurant wat minder, maar altijd nog beter dan die in Wallonie (die uitsluitend Frans spraken). Ook hadden ze geen lunchkaart (want door de stress in Eindhoven was ik vergeten mijn boterhammen op te eten en moest ik ze weggooien voordat we het vliegtuig in mochten. Dus je kunt nagaan dat we wel trek hadden, zeker als je al om 7 uur alleen een bakje muesli op hebt).
Dus we moesten het doen met een steak met frietjes en een salade van komkommer, paprika, tomaat en kaas. Best lekker nog. En goedkoop vooral. Nou betaal je in Nederland voor een glas cola meer dan 2,- voor een glas van 0.2. Hier kreeg ik een flesje van 0.33l voor omgerekend 1.30. Om van het bier nog niet te spreken (0.50c?) Het was allemaal wel lekker en we proosten dat de rest van onze vakantie wel gladjes mocht verlopen.
Na wat dingen op internet geregeld te hebben liepen we een eindje door de buurt om te kijken wat er allemaal te doen was. Kortom: geen hol. Er was niet eens een bank of een supermarkt waar we even binnen konden lopen. We zijn een drogisterij tegengekomen en die was relatief erg duur. Dus we hebben maar 1 fles grapefruitdrank gekocht en die mee het hotel in gesmokkeld. Na een dutje was het alweer 7 uur en kon er wel een avondmaal in. Jeffrey had een goulashmix en ik gevulde kipfilet met pruim. Het smaakte allemaal erg lekker. Het toetje (appeltaart/strüdel) en een soort schwartzwalder kirschtaart, smaakte ook goed.
toen we klaar waren na negenen keken we of we de zonsondergang nog konden halen. Helaas was hij net onder toen we aan de rand van het dorp kwamen. Dus liepen we de andere kant maar op en dronken nog wat in een cafe waar ze absoluut geen Engels konden. Gelukkig kregen we de goeie drankjes. Rond tien uur liepen we weer terug naar het hotel en nadat Jeffrey nog wat had gebadderd en ik nog wat had gelezen ploften we allebei op bed en sliepen ondanks de hardheid van het bed al snel in.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
