Rustig dagje

Jeffrey was er gisteravond achter gekomen dat het raam in de slaapkamer behalve de veel te dunne gordijntjes ook een luxaflex had en dat deze dicht kon. Dat scheelde me toch anderhalf uur slaap met gisteren. Jeff kon natuurlijk verder slapen, dus ik schreef mijn blog van de vorige dag af en zette ze op internet onder genot van een grote beker galiameloen, die ik gisteren opgesneden had.
Vandaag waren we precies 11 jaar samen en dat betekent… loon met vakantiegeld! Maar ook een uitgebreid ontbijt bij de tent waar we gisteravond hadden gegeten en waarvan ik op dit moment nog steeds de naam niet van weet. Ze hadden in ieder geval een uitgebreide ontbijtkaart en terwijl Jeffrey voor de traditionele ei met worstjes ging, nam ik de “energy bomb” met griekse yoghurt, dadels, nootjes en een fruitig sausje. Het enige probleem was dat ze nauwelijks thee op voorraad hadden, dus moest ik het doen met versgeperste jus. Arme ik.

Dezelfde zwerfhond die we gisteren ook op deze plek hadden gezien kwam bij ons bedelen. Jeff was onverbiddelijk, maar ik kon die smekende ogen niet weerstaan. Ik aaide z’n koppie en meteen werd mijn hand gelikt en legde hij eventjes zijn kop op mijn schoot. Had ik nou toch maar iets met worstjes besteld in plaats van yoghurt.
We liepen door naar de dierentuin en konden voor 50den p.p. naar binnen. Zeg 80 cent. Wat we daar zagen maakte ons niet vrolijk. Toegegeven, het was al flink warm en de dieren lagen languit in de zon. Maar gezien de kleine kooien waar ze in zaten was het niet duidelijk of ze loom of lusteloos waren. Ook waren er een groot aantal albino dieren te zien. Een wallaby, een hert en een pauw. Waarschijnlijk tussen de konijnen ook, maar dat zijn we al te gewend, denk ik.

In het hok van de ijsberende bruine beren was er een opvallende gast aanwezig. Een rat rende tussen het binnen en buitenverblijf op en neer met iets in z’n bekje. De beren negeerden het beestje. Het had waarschijnlijk een nestje in de struiken. Het verblijf van de giraffen en olifanten (een Indische en Afrikaanse bij elkaar!) waren wel ruimer en beter verzorgd, maar deze waren ook duidelijk gesponsord.

Toen duidelijk was dat we hier geen uren rond konden lopen liepen we terug naar het appartement. Jeffrey beweerde nog vol te zitten van zijn hartvormige frankfurters met spiegeleieren en vertrok naar de magic winkel waar een toernooitje werd georganiseerd, dat de dag ervoor niet door ging vanwege een nationale feestdag (iets met het uitvinden van het cyrillische schrift). Ik heb de rest van de middag geluierd en de afwas gedaan, dat nog lastig was gezien ik niks had om de gootsteen mee dicht te stoppen en ik daar (in de badkamer wel) schijnbaar ook geen warm water had.

Het toernooi liep wat uit, dus we konden eigenlijk per direct door naar Dva Elena. Omdat het ons jubileum was, hadden we een iets chiquer restaurant opgezocht. We moesten alleen een beetje opschieten, want het was bijna zonsondergang en je wil tijdens de ramadan, in een stad met 30% moslims niet na zonsondergang een restaurant binnen lopen. Gelukkig viel het met de drukte heel erg mee en de meesten zaten toch buiten vanwege het warme weer. Binnen werd de cd vervangen door een trio dat live volksmuziek speelde.
We bestelden een fles wijn en nog een met water, een charchuterie van koude gerechten en biefstuk daarna. Ons voorgerecht bestond uit verschillende kazen en vlees met gemarineerde rucola. Voordat we dat echter op konden maken kwam ons hoofdgerecht al en vroegen we ons af of ons voorgerecht niet toevallig een bijgerecht was. Niet logisch toch? Kaas en vlees bij je biefstuk? Als toetje hadden we een pannenkoek en een stuk appeltaart. Het smaakte allemaal heel lekker en ietsje wankel liepen we terug naar ons appartement.