Reisproblemen
Blijf op de hoogte en volg Sanne
28 Mei 2017 | Slowaakse Republiek, Bratislava
Om 6 uur 's ochtends werd ik wakkergemaakt door Jeffrey die een mailtje had gekregen van mijn moeder. Ik had 'm ook gekregen, maar mijn telefoon hing iets verderop in de oplader en, you know, ik lag te slapen. Daarin stond dat ze vanuit Canada in Londen waren gearriveerd, maar dat er een grote storing was bij British Airways en dat ze niet naar Schiphol over konden stappen en of wij konden helpen een alternatief voor ze te zoeken, nu ze in het hotel nog wifi hadden omdat papa toch echt maandag weer moest gaan werken. Onderaan de mail stond met nadruk geschreven dat het nu 1:00 's nachts was.
Een tweede mail was naar mij alleen geschreven dat ze een vlucht hadden geboekt voor maar liefst 400 pond p.p. en dat het nu 2:00 's nachts was.
Ik heb geen idee wat ze wilden dat wij deden gezien we niet eens wifi hadden bij opa en oma. Er stond wel bij dat ze later op de ochtend nog zouden bellen en dat ik opa en oma maar niet onnodig ongerust hoefde te maken.
Een snelle check bevestigde inderdaad dat er een grote storing was bij British Airways maar dat men verwachtte dat alle vluchten vandaag weer volgens schema zouden vliegen.
Ik schreef snel een mailtje terug met dat papa's baas heus wel zou begrijpen dat ze er zelf niks aan konden doen als ze de situatie uit zouden leggen en of ze niet beter een dagje konden wachten gezien alle vervoersbedrijven vandaag nog misbruik zouden maken van de situatie.
Na achten liep ik naar beneden want ik had Chris beloofd dat zij en Milan even met opa en oma zouden mogen skypen om half negen. Om twee voor half had ik ze eindelijk allebei in één kamer en op een stoel en toen moest opa natuurlijk plassen. We wachtten tot hij terug was om te bellen. De telefoon ging al over toen hij nog even zijn handen ging wassen dus oma kreeg maar gewoon de telefoon en mocht lekker kletsen met Chris.
20 Minuten later waren ze klaar en kwam Jeffrey naar beneden. We aten samen ons ontbijt en gingen in de tuin liggen zonnen en lezen toen de telefoon ging. Oma riep naar buiten dat het mama was en of ik naar binnen wilde komen om met haar te praten.
Natuurlijk kwam er een stortvloed van oververmoeide klachten over de lijn en het kwam erop neer dat ik Chris en John zover moest krijgen om ze die avond in Schiphol op te komen halen. Ik liet weten dat ze zelf op vakantie waren, maar oma had tijdens het skypen gehoord dat ze vandaag terug zouden gaan dus dat het fysiek wel mogelijk was.
Ze zouden vroeg genoeg thuis komen om nog helemaal met de trein naar Etten-Leur te komen dus kreeg nog geregeld dat ze in ieder geval tot aan het station konden komen om opgehaald te worden. Zo hoefde mama in ieder geval niet het laatste stuk naar huis te lopen met haar verzwikte enkel en hoefden Chris en John niet twee keer op een dag een heel stuk te rijden.
We pakten onze spullen in want we zouden na de lunch op weg gaan naar Bratislava.
Oma had ondanks onze wens voor een simpele lunch toch rántot csirke met frietjes en erwten gemaakt ipv broodje knakworst (opa's favoriet en hij gebruikte ons als excuus om het zelf ook weer eens te eten) en toen was het tijd om te gaan. We hadden nog wat onenigheid over de salami, want wij zouden nog bijna anderhalve week onderweg zijn zonder fatsoenlijke koelbox in de auto, het zou bijna 30 graden worden komende week en we konden niet de drie grote salami's vervoeren zonder dat ze zouden bederven.
Uiteindelijk zijn we het met elkaar eens geworden dat we er twee mee zouden nemen, gezien mama en Jeffrey er toch niet echt van eten en dat we ze gewoon weg zouden gooien mochten ze echt gaan stinken.
Een hoop knuffels en kussen later vertrokken we. Hoewel het maar 87km was kwamen we nauwelijks op de snelweg en moesten we het doen met provinciale wegen die dorpje in dorpje uit gingen. Aan de positieve kant, dit betekende natuurlijk wel goedkopen tanken dan langs de snelweg.
Een uur of anderhalf later kwamen we in het centrum van Bratislava aan, waar ons hotel Devin recht langs de Donau stond.
Binnengekomen vielen we een beetje uit de toon in ons reiskloffie, want dit was het meest chice hotel waar we verbleven tijdens onze trip.
Nadat we uitgeladen hadden bezochten we meteen de spa en badderden rond in het zwembad en bezochten ook de sauna. De Turkse, voor de Finse moesten al je kleren uit en hoewel het niet druk was hadden we daar weinig zin in.
's Avonds hebben we zeer goed gegeten in het restaurant van het hotel. Jeffreys vis werd aan tafel gefileerd en kregen we zelfs een privéshow toen mijn toetje live geflambeerd werd. Hij smaakte ook erg goed.
Later toen het donker was zijn we naar boven gegaan in de UFO-brug waar we een prachtig uitzicht hadden op de stad onder genot van een cocktail.
Daarna waren we (ook dankzij de fles wijn bij het eten) moe en liepen we terug naar het hotel.
Een tweede mail was naar mij alleen geschreven dat ze een vlucht hadden geboekt voor maar liefst 400 pond p.p. en dat het nu 2:00 's nachts was.
Ik heb geen idee wat ze wilden dat wij deden gezien we niet eens wifi hadden bij opa en oma. Er stond wel bij dat ze later op de ochtend nog zouden bellen en dat ik opa en oma maar niet onnodig ongerust hoefde te maken.
Een snelle check bevestigde inderdaad dat er een grote storing was bij British Airways maar dat men verwachtte dat alle vluchten vandaag weer volgens schema zouden vliegen.
Ik schreef snel een mailtje terug met dat papa's baas heus wel zou begrijpen dat ze er zelf niks aan konden doen als ze de situatie uit zouden leggen en of ze niet beter een dagje konden wachten gezien alle vervoersbedrijven vandaag nog misbruik zouden maken van de situatie.
Na achten liep ik naar beneden want ik had Chris beloofd dat zij en Milan even met opa en oma zouden mogen skypen om half negen. Om twee voor half had ik ze eindelijk allebei in één kamer en op een stoel en toen moest opa natuurlijk plassen. We wachtten tot hij terug was om te bellen. De telefoon ging al over toen hij nog even zijn handen ging wassen dus oma kreeg maar gewoon de telefoon en mocht lekker kletsen met Chris.
20 Minuten later waren ze klaar en kwam Jeffrey naar beneden. We aten samen ons ontbijt en gingen in de tuin liggen zonnen en lezen toen de telefoon ging. Oma riep naar buiten dat het mama was en of ik naar binnen wilde komen om met haar te praten.
Natuurlijk kwam er een stortvloed van oververmoeide klachten over de lijn en het kwam erop neer dat ik Chris en John zover moest krijgen om ze die avond in Schiphol op te komen halen. Ik liet weten dat ze zelf op vakantie waren, maar oma had tijdens het skypen gehoord dat ze vandaag terug zouden gaan dus dat het fysiek wel mogelijk was.
Ze zouden vroeg genoeg thuis komen om nog helemaal met de trein naar Etten-Leur te komen dus kreeg nog geregeld dat ze in ieder geval tot aan het station konden komen om opgehaald te worden. Zo hoefde mama in ieder geval niet het laatste stuk naar huis te lopen met haar verzwikte enkel en hoefden Chris en John niet twee keer op een dag een heel stuk te rijden.
We pakten onze spullen in want we zouden na de lunch op weg gaan naar Bratislava.
Oma had ondanks onze wens voor een simpele lunch toch rántot csirke met frietjes en erwten gemaakt ipv broodje knakworst (opa's favoriet en hij gebruikte ons als excuus om het zelf ook weer eens te eten) en toen was het tijd om te gaan. We hadden nog wat onenigheid over de salami, want wij zouden nog bijna anderhalve week onderweg zijn zonder fatsoenlijke koelbox in de auto, het zou bijna 30 graden worden komende week en we konden niet de drie grote salami's vervoeren zonder dat ze zouden bederven.
Uiteindelijk zijn we het met elkaar eens geworden dat we er twee mee zouden nemen, gezien mama en Jeffrey er toch niet echt van eten en dat we ze gewoon weg zouden gooien mochten ze echt gaan stinken.
Een hoop knuffels en kussen later vertrokken we. Hoewel het maar 87km was kwamen we nauwelijks op de snelweg en moesten we het doen met provinciale wegen die dorpje in dorpje uit gingen. Aan de positieve kant, dit betekende natuurlijk wel goedkopen tanken dan langs de snelweg.
Een uur of anderhalf later kwamen we in het centrum van Bratislava aan, waar ons hotel Devin recht langs de Donau stond.
Binnengekomen vielen we een beetje uit de toon in ons reiskloffie, want dit was het meest chice hotel waar we verbleven tijdens onze trip.
Nadat we uitgeladen hadden bezochten we meteen de spa en badderden rond in het zwembad en bezochten ook de sauna. De Turkse, voor de Finse moesten al je kleren uit en hoewel het niet druk was hadden we daar weinig zin in.
's Avonds hebben we zeer goed gegeten in het restaurant van het hotel. Jeffreys vis werd aan tafel gefileerd en kregen we zelfs een privéshow toen mijn toetje live geflambeerd werd. Hij smaakte ook erg goed.
Later toen het donker was zijn we naar boven gegaan in de UFO-brug waar we een prachtig uitzicht hadden op de stad onder genot van een cocktail.
Daarna waren we (ook dankzij de fles wijn bij het eten) moe en liepen we terug naar het hotel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
