Een waterig dagje

Het bed lag niet zo slecht als ik verwacht had. Ja, ik lag met mijn armen of met mijn hoofd bijna tegen mijn nachtkastje, maar ik had geen last van mijn rug en ik heb niet wakker gelegen. Rond achten werd ik wakker en nam ik een douche. Het water liep niet echt lekker weg, dus toen Jeffrey (die de kraan meestal wat verder open draait) na mij de douche in stapte, overstroomde de badkamer en een stukje tapijt daarbuiten. Jeffrey was not amused, zeker niet omdat hij zijn hoopje schone kleren op de grond had gelegd en deze waren nu zeiknat.
Hij liep naar de receptie en we mochten onze spullen verhuizen naar een andere kamer. Dit nam allemaal tijd in beslag en we moesten ons nu gaan haasten om op tijd te zijn voor de gratis stadstour van 10:00. Uiteraard was het druk bij het ontbijtbuffet en alle warme gerechten waren al op. Een niet bepaald goed begin van ons verblijf.
Gelukkig waren we op tijd voor de tour en samen met Matt Damon, of, zo noemde de jongeman zichzelf terwijl hij echt meer op John Oliver leek, door de stad. We hebben niet alle 500 kabouters gezien, maar als je goed oplette, of als je een gids bij had zag je er toch een paar tientallen. Ze zaten overal. In lantaarnpalen, midden op pleinen, in een hoekje van de stoep, op een vensterbank… Verder had je ook nog de gesponsorde kabouters die, zoals we gezien hebben in het centrum van Siauliai, afbeelden wat er te doen is in het bijbehorende pand.
We eindigden de tour op een van de eilanden in de stad. We vroegen zoals gewoonlijk wat Matt ons aanbevool om morgen te gaan doen en volgden hem en nog een andere kerel, die schijnbaar ook in Nederland was geweest, terug naar het centrum. In de tussentijd kregen we nog een gratis privétour want Matt bleef naar dingen wijzen om te vertellen wat daar allemaal gebeurde, wat verschillende dingen betekenden en waarom ze daar stonden.

Terug in het centrum hebben we onze lunch gevonden in de vele kraampjes op de markt. Jeffrey had gegrild vlees en aardappels en ik had lángos gespot. Het begon een beetje te miezeren, maar we hadden al besloten om “the special tour” in het museum te gaan volgen die middag, dus in de tussentijd scholen we een beetje onder de overdekte statafels. Jeff wilde nog een glaasje cider, die je daar ook aan de kraampjes kon krijgen en slurpend wachtten we tot het tijd was voor de tweede tour om 14:00.
De regen was inmiddels opgehouden en we gingen nog even plassen en limonade halen voordat de tour begon. Dit duurde iets langer dan gepland, maar uiteindelijk kwamen we precies op tijd om te horen dat het museum dicht was vanwege Pinksteren. Het alternatief was een tour van een halfuur door Wroclaw Royal palace (en luisteren naar hoe de architectuur in elkaar zat) of een tour van twee uur door de stad waarin de hoogtepunten van WOII zouden worden besproken.
De meeste aanwezigen stemden voor optie twee. Dus gingen we met Damien dezelfde kant op als die we die ochtend met Matt hadden gelopen. Ook kwam hij niet helemaal lekker uit zijn woorden. Als hij nou alleen voor uhh’s had gebruikt had ik het niet zo erg gevonden, maar hij moest en zou het zinsdeel waarvoor hij stil viel herhalen, meerdere keren, voordat hij verder kon met praten. En dit gebeurde vaak. Dus ik begon me stierlijk te vervelen, nadat ik de moeite op had gegeven hem te verstaan. Ik sprak met Jeffrey af dat ik vast terug naar het hotel zou gaan om de boel daar een beetje op orde te zetten, een beetje te bloggen, lezen en natuurlijk Jeffreys natte kleren op te hangen, die we ’s ochtends in de haast vergeten waren.

Bij het hotel aangekomen kon ik ook de (snelle) telefoonlader niet vinden. Ik had geen zin om alle koffers om te gooien, misschien wist Jeffrey wel waar het gebleven was.
Toen hij een uur of wat later terugkwam wist hij het ook niet, dus moest één van ons maar lief aan de receptie vragen of dat het niet nog in de andere kamer lag, of dat de schoonmaakploeg het niet af had gegeven. Jeff had die ochtend staan klagen over de douche dus besloot ik maar te gaan. Ik mocht even kijken in de oude kamer en daar hing het inderdaad nog in het stopcontact.
We bleven een beetje lezen en snurken tot het weer tijd was om te gaan eten. We konden het niet helemaal eens worden wat het nou zou worden dus zijn we terug gegaan naar hetzelfde restaurant waar we gisteren zijn geweest. Het was inmiddels weer gaan regenen hoewel voorspeld was dat het rond zevenen wel op zou houden. Het werd alleen maar erger en dankzij de wind werden de tafeltjes aan de rand van het overdekte terras toch nat. Wij zaten gelukkig in het midden. Het vlees smaakte niet zo goed als gisteren, maar toch wel prima. Later hebben we nog een cocktail gedronken in hetzelfde café als gisteren, dat nu compleet uitgestorven was. De twee dames en heer achter de bar had in ieder geval lol met het gezamenlijk maken van onze twee drankjes. Toen ze op waren was het nagenoeg droog en konden we terug naar het hotel.