Tours in Gdansk

31-08

Het bed lag geweldig alleen ik miste wat om lekker uit te kunnen slapen: verduisterende gordijnen.

De ontbijtplek die ik had uitgekozen was dicht dus hebben we bij Elephant gegeten. Niet slecht maar ook niet bijzonder. De limonades zijn wel overal goed ben ik achtergekomen.

Om 11:00 begon de gratis tour o.l.v. Sandra. Ze wist veel te vertellen over het verleden van de stad en de bezienswaardigheden. We zijn de kerk nog binnengeweest waar een astronomische klok hing. Het was precies 12:00 dus konden we de figuurtjes in actie zien.

Bij het postkantoor dat vernietigd was op 1 september 1939 (en daarna herbouwd) namen we afscheid en liepen we naar een restaurant dat Sandra had aangeraden en dat gespecialiseerd was in pierogi: Mandu. Hier vertoefden we in het zonnetje.

We waren langs de kerk gelopen waar het beruchte barnstenen altaar was en hadden nog even de tijd voordat de scheepswerf tour zou beginnen. Dus dachten we even binnen te lopen. Er was helaas een mis gaande dus mocht je alleen naar binnen als je de mis wilde bijwonen of wilde bidden.

In het parkje waar de tour zou beginnen wachtten we in het zonnetje op Pawel, onze gids voor de 2e tour. Hij was ontzettend energetisch maar op een nerveuze manier. Hij had wel een aantal anekdotes over het leven tijdens het communistische regime, zodat het toch weer interessant werd.

Helaas begon het te regenen voordat we bij de scheepswerf kwamen, dus wachtten we in een tunneltje voor het Europese solidariteitscentrum dat het droog zou worden. Terwijl we hier stonden en Pawel uitleg gaf kwamen er een groep Amerikaanse soldaten langsgelopen.

De regen kwam steeds harder naar beneden dus besloot Pawel dat we beter het museum konden bezichtigen en vanaf het dak de scheepswerf konden bekijken. Het dak zelf was ook niet overdekt, maar we konden in ieder geval snel weer droog gaan staan.

Omdat we zo laat geluncht hadden gingen we in plaats van naar het centrum even terug naar het appartement om onze voetjes rust te gunnen. Rond half 8 stonden we echter weer voor een dichte deur (deze keer vol) van een ander restaurant dat ik had uitgezocht. In het vervolg mag Jeff alles uitzoeken.

We belandden bij een soort foodhal met meerdere tentjes onder 1 dak. We werden begroet door een man met een kapteinshoed die ons de drankjes bracht en met een luid KLOEKLOEKLOEK voor ons inschonk, of "Time to say goodbye" zong als hij onze lege borden of glazen kwam ophalen.

Ik was de toetjes gaan halen toen ik terugkwam bij een Jeff die een vochtig servetje tegen zijn arm gedrukt hield. Schijnbaar kwam er bij zijn " seaman cocktail" een kindertatoeage...

Anyway, we gaven de kapitein een fooi voor zijn 'mental hospital bill' en liepen naar het appartement om nog snel een was te draaien.