01/09/39 en 83 jaar later

01-09

Er is geen betere datum om in Gdansk te zijn dan op 31-08 en 01-09.

Gisteren vierde men het begin van het einde van de communistische dictatuur, vandaag herdenken we het begin van WO2 en laat deze nou net in Gdansk begonnen zijn. Om precies te zijn op de Westerplatte.

We hadden een broodje gehaald in de door wespen overmande bakkerij, vlak bij ons appartement. Jeff was ontevreden over zijn pretzel en herinnerde zich de deal van de Starbucks. Koffie en een broodje voor 22 zloty. We hadden nog tijd voordat we aan boord gingen en ik had ook wel zin in warme chocomel. Het was flink afgekoeld vannacht en het zonnetje brak maar af en toe door.

Op het piratenschip dat ons naar de Westerplatte bracht blies er een fris windje, dat heftiger werd naarmate je verder richting de open zee voer. De Westerplatte zelf is een schiereiland, dus we hebben toch nog de Oostzee gezien.

De weg naar het monument was gesierd door overblijfselen van wapen- en munitiedepots, barakken en jammer genoeg kapotgeslagen informatiebordjes.

Een van de gebombarbeerde gebouwen kon je (op eigen risico) betreden. De betonblokken hingen nog met staal aan elkaar, maar daar was het mee gezegd. Hier konden we ook schuilen voor een regenbui.

Helaas kwam de volgende bui al toen we op de heuvel met het monument stonden en onze paraplu's boden weinig bescherming met de straffe wind. Het was ook al tegen twaalven en onze terugvaart was al om half 1. Net iets te weinig tijd voor ingepland.

Voordat we een lunchplek opzochten hebben we nog een paar barnsteenwinkels bezocht. Je gaat immers de amberhoofdstad niet zonder souvenir verlaten.

We hebben gegeten bij een vistentje waar Jeff goede herinneringen aan had. Ik had kabeljauw in abrikozenmarinade met tijm en het was heerlijk.

Op naar het WO2 museum want Polen weten hoe je een museum moet opzetten.

Dit was wederom geen droge kost maar ze weten heel goed het gevoel over te brengen in de vorm van beeldmateriaal, muziek, ervaringen van overlevenden en kunst.

Zo had je bijvoorbeeld een winkelstraat uit begin jaren '30 aan het begin van de rondleiding (we hadden een audioguide), volledig intact met etalages uit die tijd. Later kwam je een vergelijkbare straat tegen uit 1943 met een tank en kapotgeschoten gebouwen. Honderden foto's van Joden die de oorlog niet hebben overleefd waar je als het ware doorheen moest waden en enigmacode op de muren die in tekst veranderde als je je perspectief veranderde.

Het enige wat jammer was is dat je je tas moest achterlaten en ik weinig zin had om met 1) mijn nieuwe ketting, 2) de audioguide en 3) een camera rond te lopen gedurende 2,5 uur. En zelfs dan moesten we ons door het laatste gedeelte haasten omdat ze om 18:00 sloten.

's Avonds hebben we gegeten bij Motlava waar een grote groep Finnen en Zweden samengekomen was om... Yogi bear en andere hits te zingen. Niet alle andere gasten konden hiervan genieten.

Het eten was wel voortreffelijk en we hebben deze laatste avond in Gdanks afgesloten met een drankje bij Craft Cocktails. De serveerster kon mijn grapje bij het ontvangen van de 'French Toast' niet waarderen, dus ik bracht maar een toast uit in het Frans voor Jeffrey.

Lichtelijk aangeschoten wandelden we terug naar het appartement